Yeni Ahit/Markos/4

Vikikaynak, özgür kütüphane

1 Yine deniz kıyısında öğretmeğe başladı. Yanına pek büyük kalabalık toplandı, şöyle ki, İsa deniz üzerinde kayığa binip oturdu; ve bütün kalabalık deniz kenarında karada idi. 2 Onlara mesellerle çok şeyler öğretti, ve öğretirken onlara dedi: 3 Dinleyin! İşte, ekinci tohum ekmeğe çıktı; 4 ve vaki oldu ki, ekerken bazısı yol kenarına düştü; kuşlar gelip onu yediler. 5 Başkası çok toprağı olmayan kayalığa düştü; ve hemen sürdü, çünkü toprağın derinliği yoktu; 6 ve güneş doğunca yandı; ve kökü olmadığı için kurudu. 7 Başkası dikenler arasına düştü; dikenler çıkıp onu boğdular, ve semere vermedi. 8 Başkaları iyi toprağa düştüler, büyüyüp çoğaldılar, ve semere verdiler; kimi otuz, kimi altmış, kimi yüz kat getirdi. 9 Ve onlara dedi: İşitecek kulakları olan işitsin. 10 Yalnız kalınca, Onikilerle beraber onun çevresinde bulunanlar meselleri kendisinden sordular. 11 O da onlara dedi: Allahın melekûtunun sırrı size verilmiştir; fakat dışarda olanlara her şey meseller ile oluyor; 12 ta ki, bakanlar bakıp görmesinler; ve işitenler işitip anlamasınlar; olmaya ki, döneler de, onlara bağışlana. 13 Ve onlara dedi: Siz bu meseli bilmiyor musunuz? Bütün meselleri nasıl bileceksiniz? 14 Ekinci sözü eker. 15 Sözün ekildiği yerde, yol kenarındakiler şunlardır; işittikleri zaman, hemen Şeytan gelir, kendilerine ekilmiş olan sözü alıp götürür. 16 Böylece kayalıklar üzerine ekilenler şunlardır; sözü işittikleri zaman, hemen onu sevinçle alırlar; 17 ve kendilerinde kök yoktur, ancak onlar bir zaman içindirler; sonra sözden dolayı sıkıntı yahut eziyet olunca, hemen sürçerler. 18 Dikenler arasına ekilmiş olan başkaları ise, şunlardır ki, sözü işitirler, 19 ve dünyanın kaygıları, zenginliğin aldatıcılığı, başka şeylerin hevesleri araya girip sözü boğarlar; ve o semeresiz olur. 20 İyi toprak üzerine ekilmiş olanlar da şunlardır ki, sözü işitip kabul ederler; ve kimi otuz, kimi altmış, kimi yüz kat semere verir. 21 Ve onlara dedi: Işık, kile veya yatak altına konulmak için mi getirilir? Şamdan üzerine konulmak için değil mi? 22 Çünkü keşfolunmak için değil ise, gizli bir şey yoktur; ve aydınlığa çıkmak için değil ise, saklı bir şey yoktur. 23 Bir kimsenin işitecek kulakları varsa, işitsin. 24 Ve onlara dedi: Ne dinlediğinize dikkat edin. Ölçtüğünüz ölçü ile size ölçülecektir; ve size üstüne konulacaktır. 25 Zira kimin varsa, ona verilecektir; fakat kimin yoksa, onda olan da kendisinden alınacaktır. 26 Ve dedi: Allahın melekûtu böyledir; yere tohum saçan bir adam gibidir. 27 Gece gündüz uyuyup kalkar; tohum biter, ve büyür; nasıl, o bilmez. 28 Toprak kendiliğinden önce otu, sonra başağı, sonra başakta dolu taneyi verir. 29 Mahsul erdiği zaman, hemen orağı salar; çünkü hasat gelmiştir. 30 Ve dedi: Allahın melekûtunu nasıl benzetelim? Yahut onu ne meselle önünüze koyalım? 31 Hardal tanesi gibidir ki, toprağa ekilirken her ne kadar yer üzerinde olan bütün tohumlardan en küçüğü ise de, 32 ekildikten sonra büyür, ve bütün sebzelerden daha büyük olur, büyük dallar salar; şöyle ki, gökün kuşları onun gölgesi altına yerleşebilirler. 33 Onlara, işitmeğe kadir olduklarına göre, sözü bu gibi çok mesellerle söylerdi; 34 ve onlara meselsiz söylemezdi; fakat kendi şakirtlerine ayrıca bütün şeyleri açardı. 35 O gün, akşam olunca, onlara: Karşı yakaya geçelim, dedi. 36 Onlar da kalabalığı bırakarak, onu olduğu gibi kayık içine aldılar. Başka kayıklar da onunla beraberdiler. 37 Büyük bir kasırga oldu, ve kayığa dalgalar saldırdı, o derece ki, artık kayık doluyordu. 38 O ise, kıçta olup yüzyastığı üzerinde uyuyordu. Onlar kendisini uyandırıp dediler: Muallim, helâk olmamıza aldırış etmiyor musun? 39 O da uyanıp yeli azarladı, ve denize: Sus, dur, dedi. Yel dindi, büyük limanlık oldu. 40 Ve onlara dedi: Neden korkaksınız? Hâlâ imanınız yok mu? 41 Onlar da ziyadesi ile korkup birbirine diyorlardı: Acaba bu kimdir ki, hem yel hem deniz kendisine itaat ediyor?

Kaynak: Kitab-ı Mukaddes. İstanbul: Kitab-ı Mukaddes Şirketi. 1941  
Telif durumu:

Bu eser, kültürel öneminden ötürü Türkiye Cumhuriyeti'nde kamuya maledilmiştir ya da 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Kanunu'na göre eserin koruma süresi dolmuştur. Kanun'un 27. maddesine göre:

  • Koruma süresi eser sahibinin yaşadığı müddetçe ve ölümünden itibaren 70 yıl devam eder.
  • Sahibinin ölümünden sonra alenileşen (herkesçe bilinir duruma gelen) eserlerde koruma süresi ölüm tarihinden sonra 70 yıldır.
  • 12. maddenin birinci fıkrasındaki hallerde (sahibinin adı belirtilmeyen eserlerde) koruma süresi, eserin aleniyet tarihinden sonra 70 yıldır; meğer ki eser sahibi bu sürenin bitmesinden önce adını açıklamış bulunsun.
  • İlk eser sahibi tüzelkişi ise, koruma süresi aleniyet tarihinden itibaren 70 yıldır.