«...Yurttaşlarım. Tanrılar, çetin fırtınaların kucağına düşmüş olan şehrimizi tekrar selâmete çıkardı. Ben de şimdi herkesten evvel sizleri buraya topladım. Çünkü Laios'un tahtını ve devletini nasıl her zaman mukaddes tuttuğumuzu ve ondan sonra şehrimizi idare eden Oidipus'a ve o aramızdan ayrılınca da oğullarına nasıl değişmez bir sadakat gösterdiğinizi biliyorum. Şimdi onların ikisi de biribirlerini vurup uğursuz cinayetin eliyle aynı günde ve beraberce öldükten sonra, ölenlerin en yakın akrabası sıfatiyle devletin idaresi ve krallık tahtı bana kaldı. İdareye ve kanunlara tanış olduğumuzu henüz göstermemiş bulunan herhangi bir adamın fikrini, huyunu ve mizacını bilmek hakikaten güçtür. Benim gözümde, şehrin idaresini eline aldığı halde, her zaman en iyi tedbirlere başvurmaktan çekinen; hatta, korkaklığı yüzünden susmayı tercih eden bir adam dün de, bugün de en fena bir rehberdir; ve yurdunun menfaatlerini ihmal ederek dostlarını düşünen kimse de, benim gözümde pek aşağıdır. Fakat ben -her yerde hazır ve nazır olan zeus şahit olsun ki- vatandaşlarının saadetini bozacak bir şeyin yaklaştığını görünce asla susmıyacağım ve vatanımın düşmanlarından kendime dost seçmiyeceğim. Şunu iyi bilirim ki, bizim selâmetimizi gözeten bu vatandır, ve ancak onun emniyetli kucağında sahiden dostlar elde edilebilir. Ben de bu şekilde hareket ederek Thebai'yi yükselteceğim. Oidipus'un oğulları hakkında tellâl vasitasiyle halka ilân ettirdiğim şey de bununla alâkalıdır. Atalarımın yurdu için ölen Eteokles, kahramanlığının mükafatına müstahak olarak, mezara gömülecek ve ölüler diyarına giden en iyi insanlara yapılan bütün âyinler ona da yapılacaktır. Fakat bütün şehre ilân edildi ki, sürgünden dönerek bu vatanı ve atalarının Tanrıların ateşe verip yok etmek isteyen, intikamını akrabalarının kaniyle söndürmek ve sizi kölelik zincirlerine vurmak isteyen Polyneikes için hiç kimse matem tutmıyacak ve mezarında âyin yapmıyacaktır. Hayır, cesedi mezara konmıyacak ve köpeklerle kuşlar tarafından iğrenç bir şekilde yenecektir. Bunu böyle istiyorum. Mücrimler hiçbir zaman benden iyilerin gördüğü mükâfatı görmiyecektir. Fakat vatanın iyiliğini isteyen herkes, ölümünde de, hayatında da, benden her zaman en yüksek itibarı görecektir...» (devamını okuyun)
Kan ile kılıçdır görünen bayrağımızda
Cân korkusu gezmez ovamızda, dağımızda
Her gûşede bir şîr yatar toprağımızda
Gavgâda şehâdetle bütün kâm alırız biz
Osmanlılarız, cân veririz, nâm alırız biz.
Vikikaynak, telifsiz kaynak metinlerin katılımcılar tarafından eklendiği ve düzenlendiği çevrim içi bir kütüphanedir. Topluluk portaline bakarak başlamak için yardım alabilir, Vikikaynak hakkındaki sorularınızı köy çeşmesinde sorabilirsiniz. Denemelerinizi ise deneme tahtasında yapabilirsiniz. Hazırsanız kaydolarak başlayabilirsiniz.
