Karataş
Kahbe İzmir duman vardır başında , vay!
Arzum kaldı toprağında, taşında, vay!
Salt ben değil cihan alem başında, vay!
Ben korkmam ölümden, er-geç yolumdur, efeler
Ellere düğün bayram bize zulümdür, vay!
El de gitti ben de gittim inada,
Yalınız taş temel tutmaz binada,
Kadir mevlam erdir beni murada.
Yüce yüce dağlar bize yol verir
Örtü istemez karbeyaz kollar elverir
Aşkın deryasına attım ben bir taş,
Ne anam var, ne babam var, ne kardaş,
Keskin bıçağınan uygun arkadaş.
Ben korkmam ölümden, er-geç yolumdur, efeler
Ellere düğün bayram bize zulümdür, vay!
Karataş‟a benzer senin yatışın
Vatansız kuşlara benzer ötüşün
Yuvamıza şahin indi yetişin
Ben korkmam ölümden, er-geç yolumdur, efeler
Ellere düğün bayram bize zulümdür, vay!
Öç kuş geldi sekti kondu dikene
Öte öte kara bağrı tükene
Koç yiğitler arzu çeker vatana
Ben korkmam ölümden, er-geç yolumdur, efeler
Ellere düğün bayram bize zulümdür, vay!
Kafes koydum karlı dağlar başına,
Kanrıla kanrıla öter eşine,
Bana verdin verme düşmen başına.
Ben korkmam ölümden, er-geç yolumdur, efeler
Ellere düğün bayram bize zulümdür, vay!
Babındadır deli gönül babında,
Can daraldı çıkmaz oldu kabında,
Elim bağlı darağacı dibinde.
Durmam dağlar durmam bana yol verin
Ulu çamlar siz de bana kol verir
|
Kaynak: ÜSTÜNTAŞ, Serdar (2018). Ege Bölgesi Türkülerinde Eşkıya Tipi (PDF) (Yüksek Lisans). Afyonkarahisar Kocatepe Üniversitesi. ss. 101-103.
|
