Sünbül aga, korsan gemileriniñ kendisini beklediklerini haber aldı. Kapudan:
-Gitmeyelim. Birkaç gün rodos adasında kalalım. Gemimizde cebhane yok. Bunlarla başa çıkamayız. didi.
Sünbül aga diñlemedi. Nihâyet yola çıkıldı. Tam girid adası açıklarına gelince, karşılarına korsan gemileri çıkıverdiler. Sünbül aga şaşırdı. Halk telâşa düşti. Nihâyet korsanlarla muhârebeye başladılar. Korsan gemisinde koca koca toplar vardı. Bu toplara karşı sünbül aga ve arkadaşları bir iş göremediler. Hain düşmanıñ ateşi altında sünbül aga, geminiñ kapûdanı, birçok kadın, çoluk çocuk telef oldılar. Altı yüz kişiden ancak altmış kişi kurtulabildi. Onlarda hain korsanlarıñ eline esir düşdiler. Korsanlar gemiyi tutdılar. İçindeki erzâkı zabt, insanları esir itdiler. Gemide birçok at vardı. Fakat içlerinde eñ güzeli sünbül aganıñ atı idi. Korsanlar bu atı girit adasında, kandiye kalesiniñ begine hediye götürmek istediler. Atı karaya çıkardılar. Herkes türklerden alınan bu cins hayvanı görmek içün iskeleye koşuşdılar. Ahali arasında birde papas vardı. Atıñ karaya çıkması bu papasıñ hiç hoşuna gitmedi. Yurdumuzda yetişen bu güzel at, arslanlar,
