Bu sayfa istinsah edilmiş
MARTİN LUTHER
Musa Carullah Efendiye
Evet, o gün, sen Roma’nın o korkunç esrarını anladın;
Bir cehennem görmüş gibi bu fesat ocağına bağırdın;
Bir koncayı ısıtmayan aşkların talihine ağladın;
Vicdanları, mezhepteki hikmetin etrafına çağırdın.
İncil'ini uzatarak dedin ki: «Ey İsa’nın ümmeti,
İşte size, iyilikle cenneti kazandıran bir kitap;
Adil Allah, aklı yalnız Papa’nın kafasına vermedi;
İnsan olan bunu anlar; bakınız, nasıl sade bir hitap!...»
Bu yıldırım, başlardaki o paslı zembereğe dokundu;
Fikirleri uyandırdı, mantığın meydanına çıkıldı;
Vatikan'ın yalanlan bir çürük duvar gibi yıkıldı.
Ondan sonra insanlığın kaderi yavaş yavaş okundu;
İnsanların bahtiyarlık hakkıyle doğduktan bilindi;
Ve ruhlardan şu dünyayı hor görmek itikadı silindi.
