Bu sayfa istinsah edilmiş
İLK YARA
Gülüyordu: Mavi göğe, bulutlara, göllere;
Gülüyordu: Minareye, kiliseye, her yere;
Gülüyordu: Akan suya, uçan kuşa, çiçeğe:
Gülüyordu: Yangınlara, hançerlere, her şeye.
Hekim geldi, ona dahi gül dudaklar açıldı;
Tombul eller uzanarak: «Hıh, hıh!» diye atıldı;
Çok geçmedi, ev içine yayıldı bir yaygara;
Minimini bir pazıdan kan damlattı bir yara.
Şimdi her kim kendisini kucaklamak isterse,
En sevdiği oyuncağı göstererek: «Gel!» derse
Artık öyle atılmıyor, elleriyle itiyor
Sonra o gül dudağını kıvırarak ağlıyor;
Ninesinin kucağında kendisini saklıyor
Ve başını kaldırarak: «Anne, de de yap!» diyor.
66
