Siyeh-gûn eyler ey * Ekrem * sehâbı katre-i bârân
Kibârın zulmet-i reng-i likası hep gınâdandır
Hûn-ı ciger ki gamzesini mest-i nâz eder
Bîgâne âşinâ demeyip keşf-i râz eder
Dâm-ı belâ-yı perçemine kayd olan göñül
Tig-ı kazâ-yı gamzene arz-ı niyâz eder
Bir zerre tâbiş-i ruhunu görse âftâb
Tâ haşre dek vesîle-i sûz u güdâz eder
La'net o merd-i muhteşem-i bî-fazîlete
İkbâl-i dehri vâsıta-i imtiyâz eder
*Ekrem * o dil ki cilvegeh-i haktır ânı aşk
Ber-dâr-dâr-ı vahdet edip ser-firâz eder
Lisân-ı aşka gönül tercemânım olmuştur
Nedîm-i nükte-ver-i gaybdânım olmuşdır
O daglar ki mükâfât-ı rezm-i hicr-i keder
Tırâz-ı sîne-i mihnet-nişânım olmuşdır
Ne hâsıl itdi bu sevdâ-geri-i aşkı bütân
Meger ki sûdu hıredden ziyânım olmuşdır
Ne mümkün ola meserret-karîn-i kalb-i hazîn
Hemâre âh-ı derûn pâsbânım olmuşdır
