Âşıkam dersin gönül şartı budur âşıklığın
Her ne kim cânâne kılsa câna hoş gelmek gerek
Ey Hatâyı şi’rini ol yâr ister dinleye
Dilrübâlar gûşuna dürdâne hoş gelmek gerek[1]
—- Fâilâtün fâilâtün fâîlâtün fâilün-
Ey perî hüsnün senin nûr-i Huda’dır bilmiş ol
Servidir boyun senin hem müntehâdır bilmiş ol
Men senin derd ü gamından incimen ey bî vefâ
Her ne cevr etsen bana ayn-ı vefadır bilmiş ol
Yoktur eşyânın içinde kimsene Hak’tan cüdâ
Cilve kılan âleme nûr-i Hudâ’dır bilmiş ol
Gerçi çok geldi nebiler devr-i âdemden berî
Hatmi cümle enbiyânın Mustafâ’dır bilmiş ol
Gel vefâ kıl bu Hatâyî bendene yad kılma kim
Rûz şeb virdim sana zikr ü duâdır bilmiş ol[2]
— Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün-
Dilberâ hüsn ü ruhin gülzâr ü cennet bilmişem
Her ne kim senden gelürse ayn-ı rahmet bilmişem
Her ne kim cevr ü cefâ kılsan bu miskin gönlüme
Ben gamından ağrıman bu câna minnet bilmisem
Tende cân oldukça gitmen âstânından senin
Kâkipâyın ey sanem bâşımda devlet bilmişem
Her ne kim senden gelürse haste cânım nûş eder
Kahrını râhat senin çevrini hürmet bilmişem
Men Hatâyî bendeyem bir pâdişâh-ı vakte kim
Eşiğinde kulluğun sultanca izzet bilmişem[3]
— Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün-
Âlemin çeşm ü çerâğı âhıretin hânıyem
Hazret-i Hak sevgilisi ma’rifetin kânıyem
