Men tevellâ kılalı şol hânedâna sıdk ile
Olmuşam her dem havâric gözlerinin hanceri
Can fedâ kıl ey Hatâyı âline peygamberin
Tâ cehennem âteşinden olmak istersen berî[1]
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün-
Gel temâşâ eylegil zâhid cemâlûllaha bak
Perde-i pindârı kaldır Semme vechullaha bak
Kâşif-i levh-i hakayık sırr-ı Sübhânellezî
Nûr-i kerremnâ ile âyîne-i Allah’a bak
Râ vü mîm ü zâ ile idrâk kıl mâhiyyetin
Mazhar-ı Kur’an-ı Hak esrâr-ı Fazlullah’a bak
Sâhib-i ta’bîr-i ma’nâ âlim-i ilm-i ledün
Feyz-i pîr-i ma’nevî kesb eyle rûhullaha bak
Bist ü heşt ü sî vü dürür nokta-i bism-i İlâh
Sâye-i rûh-ül-kudüs ayn-ı kelâmullah’a bak
Fâtih-i miftâh-ı ebvâb-ı tılısmât-i Hudâ
Nâzır-i mir’at-ı Allah olan ehlullaha bak
Ey Hatâyî âlem-i zâhir vücûd-i mutlakı
Görmek istersen cemâl-i nûr-i zâtullaha bak[2]
Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâilün
Ey deyen kim âkilim dîvâne hoş gelmek gerek
Kim kılur lâf-ı hüner merdâne hoş gelmek gerek
Çün azîz-i mısr-ı aşk olmak dilersen ey gönül
Yûsufri Mısrî gibi dîvâne hoş gelmek gerek
Âşıkam dersen gönül aşk âteşinden dönine kim
Şem’ od’una yanmağa pervane hoş gelmek gerek
Zâhid evrâd ile dâim fikr ü zikri rûy-i dost
Ehl-i islâmım deyen îmâna hoş gelmek gerek
Ey gönül lâf etme kim ma’nîde lâf iden kişi
Ma’rifet meydânına merdâne hoş gelmek gerek
