| 152 | ŞAH İSMAİL SAFEVİ |
Künh-i hakikatini senin kimse bilmedi
Sormak gerekdürür yine senden sana seni
Şekk ü gümân içinde fena buldu tâ -ebed
Dâr-ül-fenâda bilmeyen ehl-i baka seni
Yetmezdi hiç makama kerâmât-ı evliyâ
Ger önlerince kılmasalar pîşüvâ seni
Bahr-i şecaat evc-i sehâvet mekân-ı lûtf
Kân-ı kerem seni derim ehl-i vefâ seni
Esrar içinde yetmediler enbiyâ sana
İhsan içinde Hak dediler evliyâ seni
Bildik ne ma’nidir Al-el-insân hîn-i dehr
Kur’anda çünki kıldı beyan Hel etâ seni
Yâ Rab Hatâyî bendene kılgıl şefaati
Ol günde kim penâh eder ehl-i hatâ seni[1]
Fâilâtün fâilâtün fâîlâtün fâilün-
Ey gönül yâd et Hudâ-yi ekberi vü ekseri
Öldürür fettâh-ı bâb-ı cümle âlem defteri
Mustafâ’ya rahmeten-lil-âlemin çün dedi Hak
Hel etâ’da sâki-i kevser buyurdu Hayderi
Serfirâz-ı dîn ü dünyâdır Hasen hulk-ı Rızâ
Şah Hüseyn-i Kerbelâ’dır hem imamlar serverî
Olmasa her bir gönülde mihr-i Zeynel'âbidîn
Yekdürür ma’nîde anlardan Yehûd ü Hayberî
Mûsi-i Kâzım kim oldur pîşüvâ-yi mü’minan
Şâh Ali Musâ Rızâ’dır evliyalar serveri
Şah Takî vü bâ Nakî’dir kurra-tül-ayn-i Nebî
Öldürür burc-i saadet evc-i âlem âhteri
Şah Hasen-ül-Askerî’dir kıblegâh-ı ehl-i din
Mehdi-i sâhib zamandır müttakîler rehberi
Tâ ezelden Mustafâ vü Murtezâ meddâhıyem
Hem bu on iki imâmm çâkeriyem çâkeri
Şâh-ı merdân’ın kuluyam demeğe haddim değil
îsterem kim sâdık elam Kanber'inin Kanber’i
- ↑ Mit. Alm. K. Mc. No. 667.
