Yazılmış hâl ü hattın bî mürekkeb
Acâyib sûret-i Rahman değil mi
Eğer derviş eğer mîr ü salâtin
Bu beş gün dünyede mihman değil mi
Cihâna aşk ile üryan gelenler
Gidende hem yine üryan değil mi
Eğer Tevrât eğer İncîl ü Zebur
Be hakk-ı enbiyâ Fürkan değil mi
Gününü hoş geçür miskin Hatâyî
Gelen devran aceb devran değil mi[1]
Mef’ûlü fâîlâtü mefâîlü fâilün
Ey Hak kelâm içinde dedi Murtezâ seni
Bilirdi cân sıdk ile ehl-i safâ seni
Gümrâh olaydı halk-ı cihan serbeser kamu.
Ger kılmasaydı âleme Hak rehnümâ seni
Lâ fark evinde Beyneke beynî makamma
Hemdem ohıdı sırrına hem Mustafâ seni
Hâs etti her peyemberi bir dîn ü millete
Gönderdi cümle âleme Hak muktedâ seni
Heycâ gününde durmadı hiç kimse tîgına
Şîrim deyüb bu mâ’niden öğdü Hudâ seni
Mislin gibi cihanda şehâ kimse görmedi
Lâ seyf denildi tîgına hem Lâfetâ seni
Sözün beyân-ı Hak’dır özün Hak nişânısın
Kâfirdir ol ki söyledi Hak’dan cüdâ seni
Allah yoluna vermeğe can kimse râzı yok
Bu bâb içinde gördüler ehl-i rızâ seni
Diler günâh-ı ümmetin olmaz devâsı hiç
Bu illet-i devâsıza bildik devâ seni
Zâhirde gerçi sûretin oldu beşer velî
İnsan demek muâyine olmaz revâ seni
Men şi’r ile kaçan yetem evsâf-ı zâtma
Kur’ân içinde ta’rif eder Vedduhâ seni
- ↑ Mit. Alm. K. M c. No. 543, 631.
