Sevindi cân-ı âşıklar açıldı baht-ı sâdıklar
Çağırdı rûh-i mü’minler safâ geldi safâ geldi
Safâ ehli zeminlerde zamanlarda mukaddemde
Feleklerden meleklerden hezâran merhaba geldi
Feriştehler inüp gökten beşâret ehl-i irfâna
Havâric’e ecel yetti Yezid’lere belâ geldi
Azâzil aslı şeytandır yeter iğvâsına[1] uyma
Öğüt tut Hak yolun gör gel imâm-ı rehnümâ geldi
İşitti mürşid-i kâmil kamu ehl-i imân oldu
Sevindi gaziler cümle ki hatm-ı enbiyâ geldi
Bahâdir gaziler koptu başında tâc-ı devlet var
Budur Mehdi zaman devri cihan nûr-i baka geldi
İmâm-ı Hayder oğluna dil ü candan rızâ verdik
Ki Ca’fer Mûsi-i Kâzım Ali Mûsâ Rızâ geldi
Halîlullah donım geymiş çağırmış adın[2]. îsmâîl
Ana kurban olun deyu çün Allah’tan nidâ geldi
Hak’a mazhardürür âdem sücûd et uyma İblîs’e
Ki âdem donuna girmiş Hudâ geldi Hudâ geldi
Dalâlet içre zulmette bitürmüştür çerağını
Gözün aç gör bu zulmetten ki din bedr-i dücâ geldi
Cihânı sihr ile Fir’avn özüne kani’ etmişti
Buları yutmağa Mûsâ asâsı ejdehâ geldi
Özü Yâsin dili Tâhâ yanağı Kaf vel-Kur’an
Kaşı Nun saçı Vel-leylü jrü^ü §ems-i Duhâ geldi
Güzel şâhım Kamer mâhım muradgâhım gönül hâhım
Cemâli mazhar-Allahım güzîn-i evliyâ geldi
Hatâyı hastesin şâhm cemâli vasim istersen
Revân-ı can satun algıl bu ilme can bahâ geldi[3]
— Mefâîlün mefâîlün mefâîlün mefâîlün —
Hak’ı gönülde sır sakla özünden bî haber sofî
Bu deryâdan derin sırrı ne bilsün deng-i ser sofî
Tanımamış o nefsini nice bilsün ki Rabbini
Kâlubdur lâda illâda görün ne zerk eder sofî/
