Takî vü bâ Nakî sertâcım oldu[1]
Kulak çektim dahi ehl-i safâya
Muhibb-i Askerî’yem yâr-ı Mehdî
Şükür Hak’ka eriştim bu hevâya
Mevâlîyem Hatâyî şöyle sâdık
Teşebbüh kılmışam Âl-i Abâ’ya[2]
-Mefâîlün mefâîlün faûlün—
Dinim içinde îmandır musâhib
Gönül tahtında sultandır musâhib
Koruk değil ana çubuk denilmez
Tarîk evinde tersandır musâhib
Yolumuz incedir varabilene
Sefil gönülde mihmandır musâhib
Yola eğri giden menzile ermez
Sülük içinde erkândır musâhib
Musâhib yol varandır ey Hatâyî
Muhibb-i hânedanımdır musâhib[3]
-Fâilâtün fâilâtün fâilâtün fâîlün-
Destgîr-i âsiyansın yâ Ali senden meded
Pdişâh-ı dü cihansın yâ Ali senden meded
Eahr-ı âlem Lâhmüke lâhmî buyurdu şânına
Âşıkın cisminde cansın yâ Ali senden meded
Nûr-i ayn-î âşıkansın tâc-ı erbâb-ı yakîn
Çeşm-i düşmenden nihansın yâ Ali senden meded
Lâfetâ illâ Ali virdim olaldan sevdiğim
Kande baktımsa ayansın yâ Ali senden meded
Şah Hasen ile Hüseyn aşkına Mervan katline
Serverân-ı gaziyansın yâ Ali senden meded
Asl-ı Zeynül’âbidin’sin hem Muhammed Bâkır’ı
Câ’fer-i Sâdık nişansın yâ Ali senden meded
