Âyet-i Nasrun rninallah’dan mekân oldu nüzûl
Kim yedi iklîmi feth ettim rızânın aşkına
Tohm-i Merv-ân’ın Yezîd’in kökünü min âkıbet
Yer yüzünden kaldıram Âl-i abâ’nın aşkına
Ey mevâlîler bilin sâhib zamânın devridir
Çalaram kılıncı ben sâhib zamânın aşkına
Ey Hatâyî çünki ceddin eylemiştir çok gazâ
Sen dahi başla gazaya ol gazânın aşkına[1]
-Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün-
Neylerem ol cenneti içinde dîdâr olmasa
Koy anı vîrâne kalsun bağçede yâr olmasa
Gaflet ehli kaldı hakdan şöyle bil kim bî nasib
Kande dîdârı görür ol bunda bîdâr olmasa
Dünyede âşık olan geydi melâmet donunu
Her yeten âşık olur mu derd ana kâr olmasa
Âşıkın meydanda başı top yerine çalınur
Başını meydâne koymaz kim ki serdâr olmasa
Doğruluk dost kapusudur doğru gel gir bu yola
Eğri meydanda utanur bunda ikrar olmasa
Ey Hatâyî cevheri harc eyleme nâdâna sen
Cevherin kadrini bilmez ger hırîdâr olmasa[2]
-Fâilâtün Fâilâtün Fâilâtün Fâilün-
Ol elif kaddine menzil geldi hatt-ı istivâ
Be bulundu kametin vaslı visâl-i müntehâ
Te tebârek söyledi her kim ki gördü hüsnünü
Se siyâkatle yazılmış alnmızda Kâfhâ
Ce cemâlin ma’nisin her kim sorarsa bir nefes
Hâ hayât akar lebinden yâ Muhammed Mustafâ
Hı haber ver gel ne yüzden okunur ismin senin
Dal delîl-i evliyâsın yâ Aliy-yel-Murtezâ
{{yç}
