sonuç doğurması tacizin oluşması için yeterlidir. Böylece taciz şeklinde nitelendirilebilen davranışlar ayrımcılık oluşturmaktadır. Tacizin belirlenebilmesi için ise aynı veya benzer bir başka örneği ile karşılaştırılmasına gerek yoktur[1].
Günümüzde sıkça duyduğumuz mobbing kavramı ile taciz kavramı arasında yakın bir ilişki olduğu söylenebilir. Mobbing eylemi İngilizcede; psikolojik şiddet uygulama, rahatsızlık vermek ve taciz etme anlamlarına gelmektedir[2]. Ayrıca bir kişinin, çoğunlukla iş yaşamında olduğu ortamdan kalıcı bir şekilde uzaklaşmasını hedef alması sebebiyle, tacize göre daha ileri boyutta bir amacı barındırmaktadır. Bu sebeple birbirlerine çok yakın kavramlar olarak düşünülse de taciz her zaman mobbing boyutuna ulaşabilen bir eylem olmamaktadır[3].
Tacizin yasaklanmasıyla korunmak istenen değer, yalnızca hak ve özgürlüklerden bireylerin eşit bir şekilde yararlanmasını sağlamak değildir. Ayrıca bireylerin insan onuruna yakışır şekilde hak ve özgürlüklerini kullanmalarını sağlamaktır[4]. Örneğin; bir işveren engelli bir çalışanına fiziki olarak yapamayacağını bildiği bir işi verdiğinde, doğrudan engelli bir bireyi işe almayarak ayrımcılık yapmıyor gibi görünse de; engelli çalışanın, çalışma hakkını taciz yoluyla kullanmasını engellemektedir. Engeli olmayan bir işçi ile engelli bir işçiye çalışma hakkı kapsamında kendi fiziksel durumlarına göre eş değer nitelikte sayılabilecek fırsatların tanınmayışı tacizin varlığına işaret etmektedir. Ayrıca kişilerin fiziksel özelliklerini hedef alan şakalar, istenmeyen fiziksel temaslar, fiziksel saldırılar da taciz olarak değerlendirilmektedir.
İsveç Temyiz Mahkemesi'nin bir kararında, başvurucu, satıcıdan bir köpek almak istemiştir. Ancak köpek yavrusunu satacak olan kişi, alıcının eşcinsel olduğunu anladığında köpek yavrusunu ona satmaktan vazgeçmiştir. Satıcının satıştan vazgeçme gerekçesi ise eşcinsellerin hayvanlar ile cinsel bazı eylemleri gerçekleştirdiklerini düşünmesidir. Satıcı bu durumu alıcıya beyan ederek satıştan vazgeçmiştir. Satıcının bu eylemi İsveç Temyiz Mahkemesi'nin verdiği karara göre doğrudan ayrımcılık olarak kabul
