oluşturmaz.” şeklindedir. Kadınlar ve erkekler arasında iş hayatında meydana gelebilecek farklı ve adaletsiz uygulamaların önüne geçmek isteyen bu madde, bir diğerine göre yeteri kadar temsil edilmeyen cinsiyetin mesleki anlamda karşılaşacağı dezavantajları engellemeyi amaçlamaktadır[1].
Avrupa Topluluğu Antlaşması'nın 141/1. maddesi kadınlar ve erkekler açısından iş yaşamında eşit davranma ilkesinin sağlanabilmesine yöneliktir. Buna göre, “iş hayatında bireyler arasındaki cinsiyete bağlı olarak, eşitliğin tam bir şekilde sağlanabilmesi için, dezavantajlı cinsiyet lehine bazı uygulamaların yapılması ve sürdürülmesi gerekir. Ayrıca üye devletler; daha az temsil olduğu düşünülen tarafın, mesleki kariyerlerini sürdürürken yaşadıkları kayıpların engellenmesi ya da bunların giderilmesinin kolaylaştırılması amacıyla belirli yararlar sağlayan önlemleri almakla yükümlüdür. Üye devletlerin pozitif uygulamalarla koruma sağlamaları ise engellenemez[2].”
Cinsiyet temelli ayrımcılık çok sık görülen bir ayrımcılık hali olarak karşımıza çıkmaktadır. Özellikle İş Hukuku alanında, cinsiyet temelli ayrımcılık örneklerine fazlaca rastlanması sebebiyle; devletler, uygulamada bunların önüne geçmek amacıyla bir takım pozitif ayrımcılık politikalarına yer vermektedir[3]. Örneğin, AB ve Kuzey Avrupa ülkelerinde sendika ve siyasi parti yönetimlerinde, işçi ve işyeri kurullarında kadınlar için bir kota bulunmaktadır. Yine mesleki eğitim olanaklarından yararlanmada ve görevde yükselmede, kadınlara yönelik pozitif ayrımcılık politikalarının varlığından söz edilmektedir[4].
Avrupa Birliği'ne üye pek çok ülkede çalışma yaşamında, yaşa bağlı ayrımcılık kapsamında değerlendirilebilecek, doğrudan ayrımcılık niteliğinde uygulamaların önüne geçmek için pozitif uygulamalara başvurulmaktadır. Örneğin, yaşlı işçilerin sahip olduğu iş imkanları genç yaştaki işçilere oranla daha azdır. Bu nedenle, yaşlıların keyfi olarak ayrımcılık teşkil edebilecek şekilde işten çıkarılmalarının önüne geçmek amacıyla bazı
- ↑ Ulucan, D.; “Eşitlik İlkesi ve Pozitif Ayrımcılık”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C.15, 2013, s.379.
- ↑ Kaplan, E. T.; “İş Hukukunda Eşitlik İlkesi ve Cinsiyet Ayrımcılığı” Türkiye Barolar Birliği Dergisi, 2017 (özel sayı), s. 241. http://tbbdergisi.barobirlik.org.tr/m2017-2017-1722 (E.T.: 01/03/2019)
- ↑ Mollamahmutoğlu, s.422.
- ↑ Altun, M.; Ayrımcılık Suçu, s.13.www.yoktez.gov.tr. (E.T.: 01/06/2019)
