bazen bireylere ayrıcalık tanımak olarak görülürken bazen de kayırmacılık olarak görülmektedir.
“Siyasi ayrımcılık; herhangi bir evrensel gerekçe söz konusu olmaksızın, bir kişiye, yalnızca siyasi görüşleri nedeniyle haklar ve özgürlükler bağlamında diğer kişilerden farklı ve eşit olmayan bir muamele yapılmasıdır."
Anayasa'nın 25. maddesinde; “Herkes, düşünce ve kanaat hürriyetine sahiptir. Her ne sebep ve amaçla olursa olsun kimse, düşünce ve kanaatlerini açıklamaya zorlanamaz; düşünce ve kanaatleri sebebiyle kınanamaz ve suçlanamaz.” düşünce ve kanaat özgürlüğü bu şekilde korunmaktadır. Bir kimsenin siyasi düşüncesinin olması, bunu açıklaması yahut açıklamak istememesi düşünce ve kanaat özgürlüğü içerisinde değerlendirilmesi gereken hususlardır. Bu durum çoğulcu demokrasinin bir gereğidir. Anayasa'nın güvenceye aldığı hak ayrıca TCK ile suç olarak düzenlenerek cezai yaptırıma tabi tutulmuştur.
Siyasi düşünce sebebiyle ayrımcılığın en çok görüldüğü mecralardan biri İş Hukuku alanıdır. İşe alım ve işten çıkarılma aşamalarında sıkça görülen bir ayrımcılık türüdür. Örneğin; bir siyasi partiye üyeliği sebebiyle işverence bu partiye ve üyelerine duyulan nefretten ötürü mülakatta sırf bu sebeple elenen kişinin uğradığı bu haksız muamele nefret ve ayırımcılık suçuna vücut vermektedir.
4.3.2.8. Felsefi inanç
Felsefi inanç, felsefi kanaat anlamındadır. Çünkü eğer bir inançtan söz edilecekse felsefeden söz edilmeyecektir. Felsefe, din gibi bir kavram olmaması sebebiyle felsefi inanç şeklinde kullanımı yerinde değildir.
Bir kimsenin felsefi inanç sebebiyle duyulan nefret ile kanun maddesinde yer alan seçimlik hareketlerden en az birine maruz kalması halinde felsefi inanç sebebiyle nefret ve ayrımcılık suçu vücut bulmuş olur. Felsefi inancın ne olduğuna dair kanunda bir tanımlama bulunmamaktadır. Ancak tarafımızca felsefi inancın Anayasa'nın 24. maddesinde
“5 Keskinkılıç Kara, S.B.; Okullarda Yaşanan Siyasi Ayrımcılığın Bireysel ve Örgütsel Etkileri, Kastamonu Eğitim Dergisi, İstanbul, 2016, s. 1373.
“© Çetin, C/Özdemirci, A.; İnsan Kaynakları Uygulamalarında Siyasi Ayrımcılık, İstanbul, 2017, s. 1. http:/ataozdemirci.net/wp-contentuploads/2017/01/STYAST-AYRIMCILIK pdf (E.T.: 21/10/2019)
“” Öden, M.; Türk Anayasa Hukukunda Eşitlik İlkesi, Ankara, 2003, s. 343.
4S Hafızoğulları/Özen; Kişilere Karşı, s. 224.
