koruyan ilkelerdir. Bu nedenle; TCK'nın 122. maddesi ile devlet, belirli hukuki işlemleri yapmak sırasında bireylerin eşit muamele görme hakkını korumaya çalışmaktır. Böylece bu suç ile bireylerin madde kapsamında belirlenen seçimlik hareketlerle sınırlı olarak hukuki bir menfaatini koruduğu görülmektedir.
Bu suçun koruduğu değer, hukuken izin verilmeyen ayrımlar yaparak bazı özelliklere sahip bireylerin kanunlarca herkese tanınan hak ve özgürlüklerden faydalanmasının haklı bir neden olmaksızın engellenmesidir. Madde bu anlamda bireylerin birtakım özgürlüklerini teminat altına almayı amaçlamaktadır. Yasa maddesinde ifade edildiği üzere; kişilerin anayasal olarak korunan mülkiyet, iş ve çalışma hürriyetleri, ekonomik bir etkinlikte bulunmak ve hizmetlerden yararlanmak gibi temel özgürlüklerinin ihlali, yaptırıma tabi tutulmaktadır. Böylece bireylerin Anayasal anlamda korunan temel hak ve özgürlükleri ayrıca TCK kapsamında güvence altına alınmıştır. Yani kişilerin madde metninde yer alan mülkiyet, çalışma ve sözleşme hürriyetleri, ekonomik bir etkinlikte bulunmak ve hizmetlerden yararlanmak şeklindeki hak ve özgürlükleri hakkında yalnızca Anayasal güvence ile yetinilmemiş, bireylerin bu hak ve özgürlüklerden faydalanmalarının engellenmesi müeyyide ile korunma altına alınmıştır.
Kanun metni geniş olarak düşünüldüğünde ayırımcılık teşkil eden yahut eşit muamelenin olmadığı hallerde insanlar arasında bir takım karakteristik veya ayrımcılığın dayandırıldığı özellikler çevresinde kutuplaşmalar yaşanabilir. Yani ayrımcılık teşkil eden bir fiilin bireyler arasında bölünmelere neden olacağı gözetildiğinde, söz konusu yasa maddesi ile kamusal bir menfaat de korunmaktadır. Nefret ve ayırımcılık suçu ile ihlal edilen menfaat ve bu suçun işlenmesi üzerine hükmedilecek ceza ile korunan değer, insanlar arasında ayırımcılık yapılmamasına ilişkin ferdi ve kamusal yarardır.
9 Donay, S./Kaşıkçı M.; Açıklamalı-Karşılaştırmalı-Gerekçeli 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu ve Yürürlük Kanunu, İstanbul 2004, s.178.
5! Arslan, Ç./Azizağaoğlu, B.; Yeni Türk Ceza Kanunu Şerhi, Ankara, 2004, s. 557.
32 T.C. Anayasası, m. 335: “Herkes, mülkiyet ve miras haklarına sahiptir. Bu haklar, ancak kamu yararı amacıyla, kanunla sınırlanabilir. Mülkiyet hakkının kullanılması toplum yararına aykırı olamaz.”
83 T.C. Anayasası, m. 48: “Herkes dilediği alanda çalışma ve sözleşme hürriyetlerine sahiptir. Özel teşebbüsler kurmak serbesttir. Devlet, özel teşebbüslerin milli ekonominin gereklerine ve sosyal amaçlara uygun yürümesini, güvenlik ve kararlılık içinde çalışmasını sağlayacak tedbirleri alır.”
- Hafızoğulları, Z./Özen, M., Türk Ceza Hukuku Özel Hükümler Kişilere Karşı Suçlar, Ankara, 2013, s. 224.
135
