miz bu yılın başlarında işgal ettiler. Adana’nın işgali, Sultan’ın, (Vahdettin) İstanbul’dan uzaklaştırılmasını isteyen Lloyd George’un Osmanlı çevrelerinde uyandırdığı galeyan sıralarına rasladı. Tedbirsizliğimize ek olarak bu kente Ermenilerden oluşan kıtalar gönderilerek önceden tahmini pek kolay olan olayların çıkmasına sebebiyet verildi. Sekiz gün bombardımandan sonra Maraş’tan geri çekilmek gerekti.
Ermeniler, askerlerimizle beraber gayet kötü koşullar içinde Maraş’tan çekildiler. Kar ve soğuktan birçokları öldüler. Şimdi Maraş’ta tam bir sessizlik vardır. Türk Hükümeti Maraş’ın askerimiz tarafından işgalini ve oraya uluslararası bir tahkik heyeti gönderilmesini istiyorlar. Oysa bu meselede bu kadar yaygara koparmaya gerek yoktu. Türkiye gerçekten paylaşılmaya başlandığı zaman bu feryat daha da yükselecek ve olaylar çıkacaktır. Boğaziçinde, ya da sahillerin bazı noktalarında yapılacak gösterilerin olayları hızlandırmasından başka bir işe yarayacaklarına bizi inandıramazlar. Türkler Asya’ya sürüldükleri gün ne olacağını olaylar bize şimdiden hissettiriyor. Gerçek Türk hükümeti İstanbul’da değil, Sıvas’tadır. On beş milyon Türk’ü ortadan kaldırmaya yeterli bir kuvveti hazırlayabilecek olanlar, asıl hükümeti bulmak için Sıvas’a gitmelidirler. Fransa, Sıvas’takilerle anlaşmayı tercih etmektedir...»
Burada, hükümetimizin uluslararası bir tahkik heyeti istemine ilişkin olarak bir «katliâm» haberine değinmek isterim: Londra gazeteleri orada Ermenilerin Türkler tarafından katledildiği yolunda pek hararetli yaygaralarda bulunuyorlardı. Temps gazetesi başta olmak üzere Fransız gazeteleri: «Bu katliam (toptan öldürme), Londra’da kasten uydurulup yayılıyor; yalandır» diyorlardı.
Tasviriefkâr gazetesinin İngiliz işgalinden sonra çıkan sayılarından birinde bu yalan katliamdan bahseden bir makaleye «katliamlar» başlığı konulmuş olduğunu görerek makalenin içeriği ile çelişen bu başlığı niçin koyduklarını te-
21
