teessir olacak musiki kültür ve duygusu ne gezer?
— Artık orasını bilmem... Benim anladığım bu kadın, çadırından sıcaktan, pireden sağa sola dönerken Karmeni duydu, çıktı ve bir âşık gibi; ahlarla, oflarla onu dinleyip mestolduktan sonra gene yatağına döndü...
Artık bizim için kalkma zamanı gelmişti... İkimiz de esniyorduk; uyku bastırıyordu... Birer cıgara daha tellendirip tam kalkarken baktık, o kadının girdiği çadırın içinden ezgin, baygın bir mırıltı gelmeye başladı... Kulak verdik... Bu mırıltı, şimdiye kadar hiç duymadığımız yepyeni bir şeydi... Şarkı desek pek şarkıya, türkü desek, pek türküye benzemiyor, ancak gecenin bu vaktinde, bu ıssız, yarı aydınlık ve çok durgun bir yerde kulaklarımıza çalınan bu makamlı mırıltının tatlı bir yürek duygusunu anlatan hafif bir ezgin olduğu seziliyordu. Hey gidi gençlik hey, şimdiki aklımız olsaydı, hiç kalkar da usul usul çadırın yanına sokulur, kulağımızı seksen yerinden yamalı çadırın kenarına ve gözlerimizi küçücük yırtıklara dayayarak bu mırıltının ne olduğunu anlamaya çalışır mıydık?
Çadırın içi karanlıktı; kapıdan vuran pek az bir aydınlıkla bir kenarda küçücük, külüstür bir salıncak görünüyor ve yerde yatan bir kadının eli yavaş yavaş o salıncağı sallayarak mırıldanıyordu. Belliydi ki,
anası dışarıdan içeriye girerken çocuk uyanmış, şimdi onu tekrar uyutmak için kadın, alçak sesle o ezgin ve baygın nağmeli şu ninniyi söylüyordu:
