Rağduk kela kana, beşe kana,
Avrupa dana dana dana!
Rağduk dana, tospaaa dana dana,
Kele kana, beşe kana!
Rağduk dana dana,
Dana din nan... Dan din nan...
Dini dini dini... din nani dini
Dina dina dina Dinana dina!"
Ninni biteli, çocuk uyuyalı, salıncak duralı ve ninniyi söyleyen anne kendinden geçeli belki bir hayli olmuştu. Ancak biz hâlâ çadırın yanında duraklıyor, «Ne olur, çocuğun kulağını pire, yahut burnunu sivrisinek ısırsa da o gene uyansa ve anası şu tatlı ninniyi tekrar söylese,» diye bekliyorduk!
Arkadaş biraz musikiden çaktığı için o gece çadırın kenarında dikkatle birkaç kere dinlediği bu ninninin zor anlaşılan güftesini değil de, kulağa pek tatlı gelen bestesini zihnine oldukça perçinlemişti. Hatta gece eve gelirken yolda bu nağmeyi durmadan boyuna tekrarlıyor ve ertesi gün bunu notaya alarak akşam üstü aynı yerde bana büyükçe bir ağız armoniği ile çalarak çingeneleri bile şaşırtacağını söylüyordu. Ertesi akşam gene onunla aynı yerde erkenden, daha güneş batmasına yarım saat kala buluştuk. Çingeneler harmanı yeni paydos etmişler; erkekler birer gölgeye yanüstü uzanmışlar, cıgaralarını tüttürüyorlar, çocuklar atları, tayları, eşekleri, sıpaları harman yerinin alt tarafındaki yalaklara sulamağa götü-
* Git yavrum, oyna, sıçra, hopla, yol al! Yorulursan otur, dinlen... Uyu!.. Mışıl mışıl uyu!
