— Gösterir ama, o arkadaş, senin dediğin gibi cinli değil, biraz sinirli... sinirli!...
— Hay babanın canına rahmet. Ben de diyecektim onu... Yanlış süledim. O çocuk, bir parça sinirli!...
— Etem, senin anan iyi falcı imiş galiba!...
— Kim sülemiş beni sana Apukur'un kardeşi diye?...
— Apukur da kim?
Alaycı bir bakışla beni süzerek:
— Ha... ha... Onu da mı benden üğreneceksin. Bakarsan kılığına, kıyafetine, benzersin okumuş yazmış bir insana amma, daha bilmezsin Apukur kimdir, Çaçaron kimdir ?
— Ayıp değil ya, bilmiyorum... Öğret bakayım bana bu Apukur'la Çaçaron kimdir?
— Abe, bunlar çok menşur ve çok eski birer çorbacıdır.
— Ne çorbacısı, işkembe çorbacısı mı?
— Ne işkembesi be sen de... Bunlar, eski Grikoz, yani ya Rumyoz çorbacılarından imiş!... Em de bunlar çok akıllı insanlarmış... Sonra efendicazıma süyleyeyim, bu Apukurun anası zamanının en büyük falcısı imiş. Senin anlayacağın, bu kavanoz dipli dünyadaki bütün falcıların ustası o imiş... Amma, bunları bilmez bizim cahil çingene falcılar.
— İyi ama, Apukuru anlayamadım, Apukur kim imiş?
— Yok mu hani kış ortalarında Hıristiyanlar yapıyor Apukurya...
—Ey?
