daha geçmemişti. Yanımdan süratle geçerken seslenecek oldum. Ancak tabiatini bildiğim için bundan caydım. Çünkü bizim tabiat manzaraları ile musikiyi pek seven, sanatkâr ruhlu arkadaş, çok sinirli bir gençti. Belki de benim kendisine o seslenmem ile köprünün ortasında herkese karşı bar bar bağırarak koskoca bir pot kırar, hem kendini, hem beni oracıkta maskara eder, bırakırdı.
Koltuğunda kemanla Boğaziçi iskelesine inişinden belliydi ki, zavallı, bugün de Büyükdere'ye gidiyor; bize o apaydınlık, çok durgun gecede ilk olarak bir çingene ninnisi dinleten çocuklu dul kadını aramaya koşuyordu!
Ben, o gün öğleden sonra Bakırköyü'ndeki akrabalarıma gitmiştim. Akşam üstü Bakırköyü'nden eve tek atlı bir briçka ile dönüyordum. Ben Bakırköyü'nden çıktığım zaman zaten çok bulutlu olan hava, kireç ocaklarına yaklaştığımız vakit büsbütün kararmış,
biraz önce uzaktan çakan hafif şimşekler, şimdi
gözlerimizi kamaştırmaya ve biraz önce derinlerden
tatlı tatlı gelen gök gürültüleri şimdi tepemizde gümbürdemeğe başlamıştı. Ben, arabacıya,
— Çal kırbacı biraz, yol alalım! -dedikçe o gülümseyerek,
— Aldırma -diyordu—, yaz yağmurudur, geçer. Hem şeker değiliz ya eriyeceğiz!
Evet; şeker, tuz filan değildik; gel gelelim boşanacak yağmur da öyle pek kıvır zıvır yaz yağmurlarına
benzemiyordu, Haznedar çiftliğinin oraya yaklaşınca
