Sultanahmet'te, Hapishanenin yanındaki kahveyi bilirsiniz. Buraya, en çok, Tapu dairesinde işleri olanlar ve öğle paydoslarında Tapu memurları filan çıkarlar. Öğle paydosu zamanı ile akşam paydosundan sonra bu kahvenin ön ve arka bahçesi çok kalabalık olur. Ben, hele yaz günleri, böyle kalabalıklardan hiç hoşlanmadığım halde, evvelki yaz, öyle vakti, bir işim dolayısıyle nasılsa o kahvenin ön bahçesine oturmuş, birisini bekliyordum.
Bu gibi kahve bahçelerinin, yaz günleri, insanın başını ağrıtan bütün gürültüleri hep birden kulağımın dibinde ötüyordu.
Sağımda, solumda, önümde, arkamda dört beş takım tavla birden oynanıyor ve her pul, olanca şiddetiyle hanesine indikçe kulaklarım zonk zonk ötüyordu.
Kılıksız kılıksız nane şekeri, karamelâcı çocuklarının biri susmadan öteki başlıyor; kadınlı erkekli, çoluklu çocuklu dilencilerin üçü gidip beşi geliyor; kahvenin arka bahçesindeki yaz lokantasının çatal, tabak şakırtıları arasında ikide bir garsonların oradaki iyi sucuya,
— Ahmet çavuş, suuu!... —diye bağırmalarının
