dayayarak bana şöylece nispet vermesin mi:
«Bağa indim üzüm yok»
'El yârinde gözüm yok
Ben yârimle darıldım
Barışmaya yüzüm yok!»
Çakıyorsun ya, İrfancığım, yol ortasında, elâleme karşı, hınzır karı, bana ne dokunaklı taşlar attı. Bunun üzerine, ben de dayanamadım, kendisine ağzıma geleni veriştirdim; haspanın ne natırlığını, na hamam analığını bıraktım. Neyse gene alacağı olsun, hele seninle bir buluşalım, ben gene ona gösteririm!
Benim canımdan aziz, şekerden leziz. baklavadan enfes İrfan'cığım!
Bilmiş olasın ki, sensiz buralarda benim halim pek peruşandır. A mefasız çocuk, hiç insafın yoksa merhametin de mi yok? Bana acı biraz, beni bırakma böyle yapayalnız hicranlar içinde... Sensiz bana şimdi bu dünya çekilmez bir hale geldi. Ne yana gitsem hep gözümün önünde senin hayaletin keriz ediyor:
«Her ne yana gitsem, ne tarafa kaçsam
Karşımda sensin!
Sen meleklerden, perilerden de güzelsin!»
İnan olsun ki sana İrfancığım, nah işte tekrar yemin ediyorum sana, eğerleyim yalan söylüyorsam, şuracıkta yatan menşur evliya Etem baba beni çarpsın! Senin hasretinden ben neredeyse ince hastalığa yakalanacağım! Hani menşur şarkıdır:
«Hastadır kesbi şifa etmez gönül yok çaresi!»
