o da ortaya yeni çıkan bu Feridun işini biliyor; onun için benimle buluşmaktan çekiniyor. Halbuki, daha birkaç ay önce bana,
— Ben seni kendime evlât edindim; anca beraber, kanca beraber!... -diyen Reha Bey şimdi yanıma bile uğramıyor. Dün Etem'den haber aldım: Yanında Lonca'da meşhur Mahtap ablanın torunu kanunî Şahap'la Üsküdarlı kemanî Akif'in Ferdane ismindeki kızının nişanları olacak ve bu nişandan bir iki gün sonra da yine Lonca'da büyük, tantanalı bir düğün yapılacakmış... Etem dün, Unkapanı taraflarında ayı oynatırken bunu, kendisine Tornavida Hasan söylemiş...
Geçen yılki gibi bu düğünü de gidip görmek benim için çok güzel olur ama... İşin aması var. Tabii bu düğünde de orta çengiliği edecekler, Sulukuleli Seher, Ziynet, Râna, Emine filan falandır. Halbuki, benim uzun müddet Emine'yi görmemin caiz olmadığı malum... Hele bakalım o zaman bir gelsin de elbet bir şeyler düşünürüz.
Acaba, şimdi Emine benden uzaklarda, benim için neler düşünüyor; yoksa bu işte biz, nedense, Râna tarafından kurnazca atlatıldık mı? Ama, bunu pek zannetmem... Çünkü Râna olsun, Emine olsun, ikisi de beni, gerçekten çok severler. Hele Emine
Hah... Dediğim çıktı işte... Nihayet Emine'den postayla bir mektup geldi. Hem de ne içten gelme, ne dil dökücü ve içi türlü şarkılar, mâniler, beyitlerle dolu bir mektup... İşte Emine'nin mektubu:
