gösterir? Elbette bu iş, bu kadarla kalmayacak, yakın bir tesadüf bizi yine o delikanlıyle karşılaştıracaktır.
Bu son hâdise için bin dereden su getirerek önce Etem'in ağzını aradım; hiç bir şey bilmediğini anladım. Sonra Reha Beye de meselenin aslını tamamıyle anlatmayarak dolambaçlı yollardan işi biraz çıtlattım; baktım o, benim sözlerime çok âlâkalı görünür gibi olduysa da ondan da pek sadra şifa verecek bir şeyler öğrenemedim. O,
— Adam sen de -diyordu-, aldırma, senin çingenelerle düşüp kalktığını uzaktan görmüş olan o delikanlı o akşam orada kendilerini bekleyen kadını gelip de seninle karşı karşıya görünce onu senden kıskanmıştır da mesele ondan çıkmıştır.
Hoş, Reha Beyin bu fikri de pek yabana atılır şey değildi. Bence, ortada başka hiç bir sebep olmayınca Reha Beyin bulduğu bu sebepten daha uygununu bulmanın yolu yoktu.
Bu sabah, alı al, moru mor, Çakır Emine'nin arkadaşı Râna bana eve geldi:
— Aman -dedi-, Emine'yi dövecekler, bu günlerde yolunu bekleyip fena dövecekler... Onun için, sen bilirsin, uzun zaman ne sen bizim tarafa gel, ne Emine buralara uğrasın! Hatta, sen ne Reha Beyle buluş, ne de Tornavida Hasan denilen kopukla görüş!..
