boylusu, orta boyludan daha sinirli görünüyordu.
Uzatmayalım, vakit geldi, müşteriler çoğaldı, çalgı başladı. Bana da, artık bu gürültüden kaçmak zamanı geldi.
Hesabıma bakmak için önümdeki puslayı alıp tezgâha giden garson, bir de baktım, bir dakika sonra önüme koca bir kadeh rakı dayadı:
— Bu da nesi?
— Karşıdan kiras ettiler!
— Kimler kiras etti?
— Yok mu o kadın ki, otururlar yanında iki delikanlı, işte onlar...
Garson önümden çekilirken başımla kendilerini selâmlayacak oldum. Fakat nedense şimdi üçü de başlarını başka tarafa çevirmişlerdi. Biraz bekledim, az sonra o zayıftan, uzunca boylu delikanlıyle gözgöze gelince önümdeki kadehi kaldırıp kendisine doğru uzatarak ve güler yüzle onu selâmladım. Ne dersiniz, mübarek aynı surette mukabele edeceğine, yüksek sesle ve çatık bakışla uzaktan sade bir,
— Eyvallah! -demesin mi? Tabii bu hal büsbütün merak oldu.
Gene biraz düşündüm, garsonu çağırdım:
— Karşı masaya üç rakı! -dedim.
Biraz sonra garson, rakıları oraya götürdü ve onlarla ne konuştu, ne konuşmadı, dönüp geldi, bana bir düble daha dayadı.
Bu sefer garsona:
— Aman -dedim -, fazla oldu, içemem, affetsinler bu kalsın!...
Ismarladığım o üç kadehin parasını garsona uzatırken onlar, herifi acele acele çağırdılar, yine bir
