— Bu daracık deli dünyada benim bilmediğim yalnız beş vakit namazdır?
— Ulan köpoğlu, yalan söylüyorsun; bundan bir ay önce Kazıklıbağ'da namaz kılan sen değil miydin?
— O başka o... Ona derler tüvbe namazı... O kılınır üç, dört senede bir keret... O kolaydır o!
— Peki, sen o gün o namazı kılarken neler okudun bakayım?
— Allah kabul eyliyesin, okudum çingenece birçok şeyler!...
— Ya duayı nasıl ettin?
— Duayı da ettim te büylece: Neuzü şeytan, besmele rahman! Ondan başladım süylemeğe:
Abe Allahım... duyarsın ahım! Çoktur günahım!
Ayakta papuç... başta külâhım!...
Açtım elimi. kırdım belimi! Tuttum dilimi!
Ziytin tanesi... ekmek dilimi!...
Yüreğim sızlar. kulağım vızlar... okur hafızlar...
Bayılır buna; çadırda kızlar!...
Kusurum çoktur... mangizim yoktur!
Halim bom “...”tur!
Ben aç gezerim: İrfan Bey toktur!...
Çektim çok acı, sen bana acı!
Etem duacı... olmuştur şinci: Mübarek hacı!
Amin, amin, amin. Veledi Ali amin!
— Ulan bu ne biçim dua, köpoğlu?
— Çingenecesi dua bu kadar olur. Diyilim ben Saçaklı molla ki edeyim daha kibarcasını! Hem sen şinci bırağasın duayı muayı falan da sorarsam şinci sana ben ki çok var gördüğümüz yok, senin Çakır Emi-
