Reha Bey derin bir of çekip kısa top sakalını sıvazlayarak,
— Çocuklar, çocuklar, nedir sizin bu yaptıklarınız, niçin böyle yok yere birbirinizi incitip hırpalıyorsunuz? Ne var, nedir, yoksa ortada babanızın malını mı pay edemiyorsunuz? Bir incir çekirdeği doldurmayan sebeplerle şunun şurasında ne var ki, hem kendi ağzınızın hem bizim ağzımızın tadını kaçırıyorsunuz?
Seher, büyük bir hak severlikle,
— Kabahat bizimkilerde ama bey baba!
Reha bey,
— Kimde olursa olsun, bırak üsteleme şimdi...
Emine daha fazla hıçkırarak,
— Yazıklar olsun size İrfan bey, yazıklar olsun! Bana tokat ha!
Benli Lâtif Bey Emine'yi kollarından sürükleyerek,
— Kalk, öp İrfan beyin elini de barışın!
— Ben ondan bu hakkımı yarın ahrette, Fatma anamızın huzurunda alırım...
Reha Bey,
— Kalk bakayım, kalk da gel, öp İrfan Bey ağabeyinin elinden!
Emine kalkmak istemiyor, boyuna hıçkırıyordu. Ötekiler hep bir olup onu karga tulumba edince yanıma getirdiler ve zorla ona elimi öptürdüler. Ve bana da zorla onun ipek saçlarını okşattılar.
Fakat bu sahne Karşısında Gülizar'ın ecel terleri döktüğünü ve Nazlı'nın, sırtındaki kanarya sarısı cepkenden daha ziyade sarardığını farkediyordum.
