Lâkin bakıyorum, siz geçen yıl, Etem'le pek dosttunuz; anlaşılan, sonradan aranızdan kara kedi geçmiş olmalı!
— Öyle oldu.
— Ne ise, işte yine barıştınız! Bu yaz, yine burada onlarla hayli dalga geçeceksiniz galiba!
— Bakalım, kısmet!
— Lâkin, birazdan burada başka bir âlem var.
— Nasıl başka bir âlem?
— Yenikapılı Reha Beyi belki tanırsınız?
— Nasıl tanımam?... Gayet iyi ahbabım...
— Reha Beyle birkaç arkadaşı haber göndermişler, birazdan, çalgılarla, çingenelerle filan buraya gelip bu akşam, burada bir mehtap âlemi yapacaklarmış...
— Deme!
— Sahi söylüyorum; isterseniz siz de kalın, iyi eğlenirsiniz!
—Reha Beyle birlikte buraya gelecek çalgıcılar ve kadınlar kimlermiş acaba?
— Sulukule'den kemancı Kör Andon...
— Ey?
— Yine Sulukule'den bir utçu, Salmatomruk'tan bir Ermeni lavtacı, sonra yine Sulukule'den bir iki de kadın falan filan...
Mıstın'ın bu sözleri şimdi hiç de iyi kaçmamıştı. Vakiâyazın mehtaplı bir gecesinde Kazıklıbağ gibi çok güzel bir yerde çalgı, çengi ile bir âlem yapmak hiç de fena değildi; gel gelelim, ben bu âlemin içinde, iki cami arasında kalmış binamaza dönecektim. Çünkü, Reha Beyle gelecek kadınların içinde belki Seher, Ziynet, belki de Çakır Emine filan da vardı.
