rek-: o yandan mızıka, gene o eski frenkçesi havaları çalmaya... Te çıkacak bizim Nazlıcık çadırından gizlice o havaları seslemeğe... Te senin geçen seneki arkadaş gelecek bu avşam senin yerine bir başkası arkadaşla buracığa... Olacak onun koltuğunda seninki gibi bir kemança... Ya bir körük çalgısı (armonik)... O zaman Nazlı kaçacak tekrar çadırına... Bulaşacak:
yı söylemeye... Yaa! ey benim elinimetlim, kendi devletlim, şekerden lezzetlim, kişizadem efendim! Ben isterim ki şinci...
Etem'in bu sözleri, zihnimi allak bullak etmiş; hele, Nazlı'nın, şimdi çadırında minimini şoparcığıma ninni söylemesi beni fena halde sarsmış; elimdeki notayı ve o notayı kendisi için hazırladığım Sulukuleli Çakır Emine'yi unutur gibi olmuş ve Etem'e şimdi ne söyleyeceğimi şaşırmıştım. Dalgın dalgın, biraz düşündükten sonra,
— Haydi -dedim-, sen git; çadırlarına mı gideceksin, nereye gideceksen, ben sonra gelir, sizi bulurum!
Etem, sevinçle yerinden fırladı:
— Başüstüne elinimetlim, kişizadem, mademki üyle arzularsınız; mademki üyle ferman ettiniz; ben şinci kaçarım bizim çadırlar yanına... Müjdelerim Nazlıcığa sizin buraya geleceğinizi... Sonra, siz ne zaman arzularsanız, buyurursunuz Oraya!
Etem gittikten sonra, kahveci Mıstın, gülerek yanıma sokuldu:
