şinci kapansın onun eteğine, benzer onun eteciği tıpkısı bal peteğine!... Ey benim elinimetlim, kesesi devletlim, şekerden lezzetlim, gövdesi balık etlim, ille velâkin dertlilikten yana yüreciği benden daha dertlim İrfan Efendiciğim! Var mıdır misaadeniz kapanayım ol mumbarek ayacıklerınıza da beni affedesiniz!
Nasılsa boş bulunup, «Estağfurullah!»ı bastırdım ve o da hemen fırsattan istifade, ayaklarıma kapandı:
—Ah benim, hem elinimetli efendiciğim, hem dünyada ve ahrette candan, ciğerden bilâderciğim! Te gördün işte gözlerinle, ben artık tüvbekâr oldum; her şeyden çektim elimi ayağımı! Mevlâm kabul eylesin; şinci de kıldım namazımı, ettim duamı; hem duamın arasında zatınız için de yalvardım Odele ki (Allaha ki) gönlüne versin istediğini! Te inanmazsan sözlerime, bir namaz daha kılayım karşında, bir dua daha edeyim yaradana...
— Hacet yok namaza filan, şimdi benden ne istiyorsun, onu söyle?
— Eskisi gibi, yanınızda gene arasıra kölelik!
— Ona hacet yok...
— Nasıl olmasın hacet a benim devletlim; te geldi yaz... Te göçtü başka yerlerden bizimkiler şuracığa... Te kurdular serhaları... Te bulaşacaklar avşama, sabaha tırpana, harmana... Te Gülizar da bekler çadırının kenarında gelip kapanmak için ayağınıza... Te mangaptut Nazlıcık da çadırında uyutur ninni ile şoparcığını... Te görürsün, avşam yakındır; birazacıktan çekilecek güneş, çıkacak ay, yıldız... Bulaşacak -Eliyle Tepebaşı'nı göstere-
