tarafın da etrafını sımsıkı bir çember gibi saran bütün küçük kayıklar, sandallar etrafımızdan telâşla açılmaya koyuldular. Bereket versin, tam o aralık Eyüp merkezinin deniz devriyesi ile bir bahriye kol sandalı yetişti. Bunlar hemen araya girdiler; iki tarafı da mayna ettikten sonra, gelen devriye ve kol sandalları Reha Beyi tanıdıkları için salapuryaya yol gösterdiler:
— Haydi bakalım, açın başı düzünlü yola!
Salapurya ağır ağır ve sessiz yanımızdan açılırken bizim saz takımı da oradaki sazlı adanın bir kenarında yeni doğmakta olan aya karşı şu kıvrak kantoyu tutturdu:
«Hani benim elli dirhem konyağım
İçer, içer, artar benim merağım
Konyalım yürü
Yürü yavrum yürü!
Dümenini sürü!»»
Artık benim fena halde canım sıkılıyor; gündüzkü o tatlı eğlentiler şimdi fitil fitil burnumdan gelmeğe başladığı için bugün bunlarla buralara geldiğime bin kere pişman oluyordum!
Hem daha durun bakalım, daha henüz yolun yarısında idik; bunun sonra bir de gecesi vardı. Kimbilir bu adadan gece kaçta kalkacak; Cibali'ye kaçta varacak ve orada bu sulu alayı ile, Reha Beyin evinde nasıl sabahı edecektik?
Reha Bey bana ilk defa olarak fena gücenmiş; hatta fena kızmış... Sebebi de o gece geç vakit Cibali'-
