ye geldiğimiz zaman ben o fitil gibi ihvanı terk edip doğruca evime kaçmış; onlarla birlikte Reha Beyin evine gidip sabahlamamışım...
Oh, ne de iyi etmişim ya! Çünkü birkaç gün sonra köçek Şevki'yi gördüm, o bana anlattı; O gece Reha Beyin evinde sabaha kadar yeniden beş okka rakı ile dört kasa bira daha yuvarlanmış... Ve sonra sabaha karşı da hır çıkmış!
Gel de sen şimdi arama bizim Topçulardaki o tertemiz, gürültüsüz, patırtısız, rakısız bilmem nesiz harman hayatını!... Hani ne yalan söyleyeyim, bu son Kâğıthane âlemi dönüşündeki o patırtıdan ve Reha Beyin, o gece bizi bırakıp kaçtım (!) diye bana biraz kafa tutmasından sonra benim Nazlı'larım, Gülizar'larım, hattâ Etem'lerim burnumda tütmeğe başladı! Zaten annem de bugünlerde Topçular'a dönmemiz için inadına beni zorlayıp duruyor.
Bir hafta var, Reha Beyin olsun, onun arkadaşlarının olsun yüzlerini gördüğüm yok... Anlaşılan onun bana kafa tuttuğu gün ben de kendisine biraz tokça karşılık vermiş olmalıyım ki, bir haftadır, artık beni hiç sorup aramıyor; ben de onun gittiği yerlere hiç uğramıyorum.
Yalnız dün Reha Beyin aziz dostlarından mühendis İzzet Beyi gördüm, bana,
— Hazır ol -dedi-, yakında Lonca'da büyük bir düğün var. Reha Beyin çok sevdiği birinin kızı ile genç ve meşhur bir udi evlenecek...
İşte bu havadis fena... Çünkü, ben artık buralardan kaçmak, Topçular'a dönmek isterken, Lonca'da büyük bir düğün olması beni gene bir müddet buralarda alıkoyacağa benziyor. Anlattıklarına göre Lon-
