Derken, Gülistan, gazel okumakta bizim Elmas'ı bastırınca, Reha Bey fena halde kızdı, bizim o koskoca pazar kayığını oradaki adalardan birine yanaştırınca Kâğıthane'den beri bize rampa ile gelmekte olan iki çifte ince bir futanın dümencisine seslendi:
— Siz, çabuk gerilere fırlayıp Çakır Emine'yi (meşhur kadın okuyuculardan) bulabilir misiniz?
İki çifte, ince futanın dümeninde oturan başı mendille sarılı genç birisi,
— Başüstüne, bey baba! -dedi-. Şimdi gider, buluruz.
— Öyle ise, nerede bulursanız bulun, çabuk onu alıp buraya getirin! Şayet yanındakiler, onu size vermemek isterlerse, onlar yabancı değil, benden kendilerine bir selâm sarkıtın, Reha Bey istiyor, iş inada bindi, kendisi Karaağaç önlerinde hanende Gülistan'a karşı okutacak... deyin. Arzu ederlerse, onlar da Emine ile beraber buraya buyursunlar!
Futa, o kalabalığın arasından zorla kendine bir yol açıp tekrar Kâğıthane'ye doğru süzülürken salapuryadakilerden biri işi çaktı ve bize laf attı:
— Futa ile Uzunçarşı'ya gazelci ısmarlandı; biraz bekleyelim çocuklar, yeni geleceği de dinleyelim, bakalım!
Fakat bu söz, sanki bizim pazar kayığının kaburgasına bir torpil gibi çarpmıştı. O anda koca kayığın içi allak bullak oldu. Reha beyin arkadaşlarından Benli Lâtif başta olmak üzere yedi sekiz kişi birden köpürdü, salapuryadakilere küfürler başladı.
Buna karşılık olarak salapuryadakiler de olanca hızlarıyle ağızlarını açtılar; iki taraf da kancalara,
küreklere, oturak tahtalarına sarıldılar. Her iki
