Etem'den hiç haber yok... Ne oldular dersiniz acaba, yoksa yerin dibine mi battılar?
Böyle olduğu da çok iyi oldu. Şimdi başım ve kalbim o kadar rahat ve dinç ki... Yalnız, arasıra yollarda falcı, sepetçi, maşacı kadınları gördükçe, gözümün önüne Nazlı geliyor ve yüreğim hemen hop ediyor. Ancak, yeni tanıştığım hanende ve çengilerden Ziynet, Seher filan varken Nazlı, artık uzun uzun düşünülmez ya!...
Hem efendim, Nazlı, nihayet, şalvarlı, cepkenli bir çerge karısı... Berikiler öyle mi ya? Berikiler, şık yeldirme, yahut maşlahlarını giyip de yüzüklerini, küpelerini, bileziklerini takıp o güzelim düzgünleri, pudraları, incecik rastıkları ile insanın karşısında süzülmeğe başladılar mıydı, adamın kalbinde sekiz Nazlı'nın yapamayacağı tesiri yapıyorlar. Hele yine Reha Bey vasıtasıyle yeni tanıştığım Sulukule'li Çakır Emine adlı genç, sarışın bir kız var ki, hani İstanbul kırlarındaki bütün çergelerin kızları bir araya gelseler, Emine'nin eline bir damla su bile dökemezler!...
Annem de artık fazla gelmeğe başladı ha! Gece gündüz, ille bu Cibali'den Topçular'a, eski evimize taşınalım! diye boyuna başımın etini yiyor! Topçular fena değil ama Reha Bey ve Reha Beyin, bizimkiler dediği kimselere uzak...
Kâğıthane âlemimiz pek ömür, pek enfes oldu.
