— Orada bir gün yersiniz, içersiniz ama, sonra burada haftalarca açlıktan nefesiniz kokar!
Onu sen haltetmişsin! Bizim evimizde her gün iki üç tencere kaynar!
— Sizin evdeki tencerelerin içinde her gün cinler top oynar!
— Ay, ay, ay! (İçeriye seslenerek) Getir anam şu dünden kalan patlıcan dolmalarını görsün de arsız kızın birazacık gönlü, gözü açılsın!
Tam bu sırada elinde koca bir dolma tenceresi ile orta yaşlı bir kadın pencereye geldi ve kapağı açık tencerenin içindeki dünden kalma birkaç yaprak dolmasını karşı penceredeki kıza göstererek ve olduğu yerde göbek çalkalayarak kendilerine mahsus olan kıvrak kavga makamı ile tutturdu:
— Dolma görsün gözlerin!
Bu sefer ana kız, ikisi birden aynı tavır ve aynı makamla,
— Dolma görsün gözlerin... Dolma görsün gözlerin... Dolma görsün gözlerin... Yağı halis Ayvalık... Dolma görsün gözlerin... Pirinci halis Mısır... Dolma görsün gözlerin... Bahar, biber tastamam... Dolma görsün gözlerin... (Elleri ile oradaki Hoca Ali camiinin minaresini işaret ederek) Gel sen de ye hey imam! Dolma görsün gözlerin... Fıstık, üzüm bolcana... Dolma görsün gözlerin... Selâm söyle kocana... Dolma görsün gözlerin!...
Şimdi karşı taraftaki pencereye, elinde yeni kalaydan çıkmış bir bakır sahanla gelen orta yaşlı kadın, bu sahanın içindeki bezelyeyi karşıdakilere göstererek, aynı eda ve aynı makamla kızı ile birlikte
başladılar:
