Sayfa:Çingeneler - Bilgi Yayınevi 1972.pdf/171

Vikikaynak, özgür kütüphane
Bu sayfa istinsah edilmiş

yapmamış mı idin kendi asıl arkadaşlarına da büylecene... Te ben gidiyorum temelli artık!

— Cehennemin dibine kadar yolun var!

— Ben gideyim cehennemin dibine, sen kalasın yeni ahbaplarınla birlikte Ayvansaray cennetinde! Yazık olsun sana ki, bu kadar zaman emek vermişim senin yolunda... Tüüh bre... Tevekelli (taalâllah söylememişler: İnsan oğlu kavun diyildir ki koklayasın kuyruğundan da ne mal olduğunu anlayasın... Bizim çingeneler derler bu işe arpa ektim, darı çıktı, şinanat vay!...

Etem böylece hiddetli hiddetli söylenerek yanımdan uzaklaştı. Ve inşallah sözünde durur da bir daha gelip beni rahatsız etmez!


Tirşe gözlü Gülizar'dan bizim kahveci çırağı vasıtasiyle bana gelen mektupların sayısı dördü, beşi buldu ama, benim hiç aldırış ettiğim yok gibi idi... Fakat, Etem'in bana darılıp gitmesinden sonra gelen son mektup pek yaman... Kız bu mektubu ile beni adamakıllı tehdit ediyor; baştan başa Türkçe olan bu mektubunda bakınız, bana neler söylemiyor, neler...

«Seni -diyor-, Allaha havale ediyorum... Sen, benim gibi zavallı, fakir ve maksum bir çingene kızının yüreciğini yaraladın ama, koymayacaktır bunu senin yanına Allah! Eğer olsaydım şinci bir ayı, gelir, o koca pençelerimle senin gırtlağına sarılıp seni boğardım... Eğer olsaydım şinci bir şebek, gelir,

173