bu adam ney yerine flüt üflemiş veya hayatını muntazam geçirmiş olsaydı, dünyanın en meşhur orkestralarında parmakla gösterilen en birinci bir sanatkâr olurdu.
O akşam, bütün birahane halkı kendisini bir saat kadar zorladılar ve ancak kendisine bir taksimle bir peşrev çaldırabildiler. Ben ömrümde bu kadar nefis ney çalan dinlememiştim... Fakat, ne yazık ki, bütün neyler, kemençeler, utlar, kanunlar, beni, istediğim gibi doyurmuyor, bunların çaldıkları şeyler, benim gönlümün musikide aradığı şeylerden çok uzak kalıyor.
Bugün öğleden sonra Etem, eve düşmesin mi?... Hem de ne düşüş? Belinde pancar renkli kuşak yok. Üstelik, haspanın düz lâcivert mintanının boynunda beyazlı, yeşilli bir boyunbağı... Baştaki siyah fes de yeni kalıptan çıkmış... Geldi, kapıda beni tıraşa başladı, beraber çıktık, kahveye gittik... Meğerse o, arasıra Yenikapılı Reha Beyle buluşup gizli gizli âlemler yaptığımızı duymuş ve kendisini aramızdan attığımız için bize fena halde içerlemiş; eski nağmeleri tutturuyor:
— Bizim -diyor-, her ne kadar adımız çingeneye çıkmışsa da süylemedik mi size vaktiyle süt besüt çingene değiliz diye... Eğer çingene diye beni aranıza almak istemiyorsanız, size tekrar süyleyeyim ki Etem, süt besüt çingene değildir.
Tam sırası gelmişti. Herifi bir hayli kurduktan sonra, gayet ciddi bir tavırla sordum:
