versin, dişini sıkmış... Şimdi artık benim yakamı bırakmayacakmış...
Beni öyle seviyormuş ki hemen ben ne dersem yapacakmış... Meselâ çadırların önlerinde bağlı koca koca köpekleri çağırıp da bunları ayrı ayrı bacaklarını dişlet! desem, hemen dişletecekmiş... Sonra henüz örs üzerinde dövülen kızgın maşa demirini al da kollarını dağla desem, dağlayacakmış...
Oooh, âlâ; uydurduk! Nereden de gelmişiz o gece bu çadırların yanına... Hay gelemez olaydık... Lâkin Gülizar'ın tirşe gözleri şu birkaç gün içinde ne kadar da başkalaşmış; bakışları ne kadar da yakıcı bir hal almış...
Hay Nazlı hay!
Demek en sonunda yapacağın buydu ha?
Evvelsi gün, yine Küçük Çamlıca ile Erenköy arasında onu buldum. Çocuğu ile birlikte onu çadırından aldım. Konuşa konuşa Mamaya kadar gittik, geldik...
Kemanım da yanımda olduğu için ben ona yolda hep Karmeni, Tuna dalgasını ve birtakım Çigan havalarını ve bizim curacıların, bağlamacılann pek sevdikleri, çaldıkları «Bükreş»i çaldım. Bükreş de onun çok hoşuna gitti. O da bana mahut ninnisi ile birkaç çingenece türkü söyledi. Tekrar bize birkaç günlük misafir gelmesi için çok zorladımsa da bir türlü kandıramadım...
—Annen -dedi-, beni istemez, bana surat
