eder; çekinirim, gelemem... Hem ben sizin kapalı evde çok sıkılırım... Ben isterim, te büyle açıklık... Te büyle kırlar, bayırlar, ormanlar; su başları... -ve eliyle Göztepe, Caddebostan kenarlarını göstererek-: Te büyle masmavi denizleri severim.
Ne yaptımsa olmadı, ne kadar dil döktümse kandıramadım gitti. Ve en sonra da:
— Mademki sen beni bu kadar arzularsın, bu sefer de buyurursun bizim çadırlara, kalırsın birkaç gün bizde misafir... -dedi.
Korkuyorum ki günün birinde Nazlı, yahut tirşe gözlü Gülizar, bizim eve gelin değil; lâkin ben onların çadırlarına güvey gireceğim!!
Ey İrfan! Çingenelerle, mingenelerle şöyle böyle bu yaz da gitti demektir. Gitti ama, haniya sen de bittin.
Bu sonbahar da inadına güzel mi güzel!... Güzel ama, kaç para eder? Bizim Topçular'da ne harman kaldı, ne çingene çadırı!
Ne zaman var ki Nazlı'yı da gördüğüm yok...
Geçende Çamlıca ile Erenköy arasına bir daha gitmiştim; fakat Nazlı orada yoktu. Hırçın karı, oradakilerle de geçinememiş, oradan da pılısını pırtısını toplayınca kaçmış... ama nereye kaçmış? Bilen yok...
Kime sordumsa,
— Kim bilsin -dediler- kaçık karı ne yana savuştu, gitti...
Bari bu güzel sonbaharı, geçirdiğim şu birkaç
