Leylâ vü Mecnûn/2701-2800
2701 Cânum gedeli besî zamandur
Cismümdeki şimdi özge cândur
2702 Sensen hâlâ tenümde cânum
Gözde nûrum ciğerde kanum
2703 Menden berî eyledün meni sen
Arza kime eyleyem seni men
2704 Mende olan aşikâr sensen
Men hod yohem ol ki var sensen
2705 Dâim sana mendedür tecellî
Men gayrden olmuşam tesellî
2706 Ger men men isem nesen sen ey yâr
V’er sen sen isen neyem men-i zâr
2707 Çün men olubem senünle memlû
Vahdet revişinde hoş değül bu
2708 Kim daşrada isteyem nişânun
Bir özge mekân bilem mekânun
2709 Evvel bu işi edende bünyâd
Men tıfl idüm ü zemâne üstâd
2710 Etmişdi sana beni mukayyed
Gûyâ ohudurdı ders-i ebced
2711 Hâlâ kılubem kemâl hâsıl
Ebced sebakın ohur mı kâmil
2712 Çün yetdi kemâle ser-hat-ı aşk
Ser-hat görüp ancak eylerem meşk
2713 Rüsvâlığa çün men etmişem ad
Sen hem bu sülûki etme bünyâd
2714 Dut perde-i ismet içre ârâm
Rûsvây menem sen ol nîkû-nâm
2715 Mecnûn mana derler ehl-i âlem
Ancak manadur cünûn müsellem
2716 Sen olma fesâne-i halâyık
Mecnûn işi Leylîye ne lâyık
2717 Mecnûn menem ey vefâlu dildâr
Dîvâneliğe menem sezâ-vâr
2718 Sen eyleme hâlüni diğer-gûn
Leylî ne revâ ki ola Mecnûn
2719 Gam-hâr isen ey büt-i perî-rû
Gam-hârlığun hemîn yeter bu
2720 Kim perde-nişîn olup hemîşe
Dâim kılasen hicâb pîşe
2721 Gün kimi çıhup müdâm seyre
Göstermeyesen cemâl gayre
2722 Kim sende ne olsa resm ü âdet
Etvârumadur menüm şehâdet
2723 Men aşk güzer-gehinde hâkem
El cümle bilür meni ki pâkem
2724 Rahm et mana ey büt-i vefâ-dâr
Ta‘n ehlinün ağzın açma zinhâr
2725 Çün men reh ü resm-i aşk dutdum
Nâmûs tarîkini unutdum
2726 Sen akl eteğini koyma elden
Nâmûsını sahla her halelden
2727 Takrîb ile ol esîr-i mehcûr
Bu nâdire şi‘ri etdi mezkûr
Bu gazel Mecnûn dilindendür
2728 Hayâl ile tesellîdür gönül meyl-i visâl etmez
Gönülden daşra bir yâr olduğın âşık hayâl etmez
2729 Hakîki aşk çün müstevcib-i noksân değül mutlak
Özin ehl-i hakîkat vâlih-i hüsn ü cemâl etmez
2730 Kemâl-i aşka tâlib muhterizdür hüsn-i sûretden
Ki kayd-i hüsn-i sûret âşıkı sâhib-kemâl etmez
2731 Delîl-i cehldür aşk ehline sûret-perest olmak
Ki âkil iftirâkı mümkin ile ittisâl etmez
2732 Gönülde dûst temkin bulsa olmaz gözde cevlânı
Mahabbet sâbit olsa öz yerinden intikal etmez
2733 Sevâd-ı mâsivâdan levh-i dil hâlî gerek dâim
Muvahhid safha-i idrâke nakş-ı hatt u hâl etmez
2734 İrâdet zâyi‘ etmez ehl-i ma‘nî sûrete hergiz
Hakîkat cevherin cehl-i mecâza pây-mâl etmez
2735 Mukayyed olmaz ehl-i sûretün rengine hâl ehli
Fuzûlî kim mukayyeddür meğer idrâk-i hâl etmez
Bu Leylîden Mecnûn etvârına tahsîndür
ve
Hüsn-i i‘tikâdına kemâl-i yakîndür
2736 Leylî dedi ey vücûd-ı kâmil
Kurb-i Haka ismet ile kâbil
2737 Mi‘râc-ı kemâlüni sınardum
Keyfiyyet-i hâlüni sınardum
2738 Oldum nişe olduğundan âgâh
Hoş mertebedür bu bâreka’llâh
2739 Ahsent ki zât-ı pâk imişsen
Pâkîze-vücûd hâk imişsen
2740 İnsâf hemîn ola kanâat
Teskîn-i hevâya istitâat
2741 Aşkunda riyâ gümân ederdüm
Etvârunı imtihân ederdüm
2742 El minnetü li’llâh oldı ma‘lûm
Vasl olduğı meşrebünde mezmûm
2743 Gam-nâk idüm eyledün meni şâd
Bir kayd teallukından âzâd
2744 Bir gâfil-i hod-perest idüm men
Cehl ile müdâm mest idüm men
2745 Ârâyiş-i zülf ü hâl ederdüm
Peyveste munı hâyâl ederdüm
2746 Kim sen taleb-i visâl edersen
Nezzâre-i zülf ü hâl edersen
2747 Hâlâ mana rûşen oldı hâlün
Mi‘râc-ı hakîkat-i kemâlün
2748 Men besledüğüm bu zülf ü hâli
Çeşm-i siyeh ü izâr-ı âli
2749 Öz cânum içün değül şeb ü rûz
Nezr-i nazarundur ey dil-efrûz
2750 Tâ eylesen demî nezâre
Teskîn veresen dil-i figâra
2751 Hem sen olasen murâda vâsıl
Hem ola mana sevâb hâsıl
2752 Yohdur çü nezâre meyli sende
N’eyler bu cemâl-i hûb mende
2753 Ten dürcinde dür-i revânum
Genc-i bedenümde nakd-i cânum
2754 Derdüm ola sarf-ı reh-güzârun
Gördükde kılam revân nisârun
2755 Tevfîk-ı visâlün edem idrâk
Endîşe-i hecrden olam pâk
2756 Hâlâ ki müyesser olmaz ol kâm
Olmak ne revâ arada bed-nâm
2757 Nesh-i hat-ı i‘tibâr kıldum
Râh-ı adem ihtiyâr kıldum
2758 Tâ niçe vere gubâr-ı sûret
Âyîne-i zâtuma küdûret
2759 Vakt oldı ki rûşen ola mir’ât
Müstağnî ola sıfâtdan zât
2760 Hûn-âb-ı gam ile doldı gönlüm
Gonca sıfatı dutuldı gönlüm
2761 Vakt oldı bu gonca ola handân
Te’sîr ede feyz-i vasl-ı cânân
2762 Farz oldı ki tayy kılam bisâtum
Kat‘edem özümden ihtilâtum
2763 Setr-i ten edem adem hicâbın
Ruhsâra çekem fenâ nikâbın
2764 Tâ hüsn-i ruhum ki istemez yâr
Olmaya nasîb-i çeşm-i ağyâr
2765 Zîrâ ki nişân-ı hüsn-i kâbil
Oldur k’ana âşık ola mâil
2766 Hüsnümde çü yoh kabûl-i âşık
Noksân ile olmağum ne lâyık
2767 Bu hâle münâsip ol perî-zâd
Fi’l-hâl bu şi‘ri etdi bünyâd
Bu gazel Leylî dilindendür
2768 Ne dilber kim demâdem âşıka arz-ı cemâl etmez
Kalur nâkıs bulup feyz-i nazar kesb-i kemâl etmez
2769 Değül cezb etmeyen uşşâkı ma‘şûk olmağa kâbil
Ne hâsıl hüsn-i sûretden ki cezb-i ehl-i hâl etmez
2770 Gerek ruhsâre-i ma‘şûk mahfî gayr-ı ârifden
Ki ârif olmayan idrâk-i sun‘-i Zülcelâl etmez
2771 Hevâ-yı nefsdür kim hûblar vaslına tâlibdür
Ve ger ne aşk-ı kâmil fark-ı hicrân ü visâl etmez
2772 Olan nakd-i hayâtın âşıkun ma‘şûk sarf eyler
Bu zulmi âh eğer ma‘şûkına âşık helâl etmez
2773 Mecâz ehline hublar cilve-i nâz eylesünler kim
Özin ehl-i hakîkat mübtelâ-yı zülf ü hâl etmez
2774 Fuzûlî âlem-i sûretde ser-gerdân gezer gâfil
Zehi gâfil bu sevdânun ser-encâmın hayâl etmez
Tamâmî-i sühan
2775 Hatm eylemedin sözini ol mâh
Bir nâka-nişîn görindi nâgâh
2776 Nâka eseriyle bir sebük-hîz
Gördi ki gelür nesîm tek tîz
2777 Bildi büt-i gül-ruh u semen-bûy
Kim özi içündür ol tek ü pûy
2778 Bildi ki rakîb-i bed-gümândur
Endûh-i dil ü belâ-yı cândur
2779 Ol mâh-veş olduğında gâlib
Olmış ana sür‘at ile tâlib
2780 Gül-zâra henüz yetmedin hâr
Gül kıldı vedâ‘-ı sahn-ı gül-zâr
2781 Ol hâlete vâkıf olmadan gayr
Depretdi cemâze-i sebük-seyr
2782 Cûyende görüp ol âftâbı
Terk etdi şitâb ü ıztırâbı
2783 Tevfîk-i murâda oldı hoş-dil
Düşdi öne kıldı azm-i menzil
2784 Şehbâzı yetürdi âşiyâna
Tapşurdı nihâli bâğ-bâna
2785 Mecnûn yine kaldı zâr ü mehcûr
Hem-sohbeti mâr ü hem-demi mûr
2786 Ne durmağa tâkat ü karârı
Ne gezmeğe elde ihtiyârı
Bu Mecnûnun mi‘râc-ı fezâilidür
ve
Beyân-ı mertebe-i hüsn-i hasâilidür
2787 Şâhenşeh-i mülk-i mihnet ü derd
Ya‘nî Mecnûn-ı derd-perverd
2788 Bir pâk idi kim bu arsa-i hâk
Anun kimi görmemişdi bir pâk
2789 Ma‘mûre-i kurb-i Hak makâmı
Ervâha farîza ihtirâmı
2790 Çün nefret-i şerr-i nesl-i Âdem
Kıldı ana vahşeti müsellem
2791 Her vahş donunda bir firişte
Yâr oldı ol âdemî-sirişte
2792 Zâhirde refîki vahş ile tayr
Bâtında melâik ile hem-seyr
2793 Kılmışdı kemâl-i i‘tidâli
Kisvet eleminden anı hâlî
2794 Çekmezdi cihânda ol cihân-gerd
Endîşe-i germ ü gussa-i serd
2795 Bilmişdi cihânun i‘tibârın
Yoh yerine saymış idi varın
2796 Dutmışdı tarîk-i ehl-i tevhîd
Bulmışdı kemâl-i terk ü tecrîd
2797 Olmışdı vücûd-ı pâki bir nûr
Âlâyiş-i ekl ü şürbden dûr
2798 Tahsîl kılup safâ-yı sîret
Görmişdi mecâzdan hakîkat
2799 A‘yâna yoh idi i‘tibârı
Nakkâş idi nakşdan murâdı
2800 Mevzûn idi tab‘-ı nükte-dânı
Her nüktede vâkıf-ı meânî