Leylâ vü Mecnûn/2601-2700
2601 Geh dağdağa-i tabîb gördüm
Geh sa‘y ile Ka‘beye yöğürdüm
2602 Açılmadı hîç bâbdan bâb
Tedbîrüme âciz oldı ahbâb
2603 Geh Nevfele eyledüm tazarru‘
Feyzinde bulınmadı temettu‘
2604 Geh İbni Selâma yâr olup yâr
Verdi men-i mübtelâya âzâr
2605 Geh Zeyd peyâmına inandum
Her va‘de ki verdi doğru sandum
2606 Ümmîd ile ömrüm oldı zâyi‘
Hâlüm tebeh etdi zaf-ı tâli‘
2607 El-kıssa vücûdum oldı berbâd
Bir lahza felekten olmadum şâd
2608 Gönline kılup firâk te’sîr
Bir turfe gazel hem etdi takrîr
Bu gazel Mecnûn dilindendür
2609 Âh kim bir dem felek re’yümce devrân etmedi
Vasl dermâniyle def’-i derd-i hicrân etmedi
2610 Yârdan min derd-i dil çekdüm bu hem bir derd kim
Bildi min derd-i dilüm bir derde dermân etmedi
2611 Vâdi-i gurbetde cân verdüm meni ol şâh-ı hüsn
Bir gece hân-ı visâli üzre mihmân etmedi
2612 Dûstlar çâk-i girîbânum görüp ayb eylemen
Ol güli kim gördi kim çâk-i girîban etmedi
2613 Fakr mülkin dut ger istersen kemâl-i saltanat
Kim bu mülkün fethini fağfûr ü hâkân etmedi
2614 Tîğ-i bî-dâd ile her dem kanumı tökmek nedür
Ey felek her kim dem urdı aşkdan kan etmedi
2615 Ahd ü peymân etdi yârum kim sana yârem velî
Yârlığ vakti sanursen ahd ü peymân etmedi
2616 Akl meydânını zindân-ı belâ bilmez henüz
Kim ki bir müddet cünûn mülkini seyrân etmedi
2617 Sırr-ı aşkın etmedi ancak Fuzûlî âşikâr
Bu mubârek işi her kim etdi pinhân etmedi
Bu Leylînün Mecnûndan haberdâr olduğıdur
ve
Metâ'-ı vaslına nakd-i cân ile hırîdâr olduğıdur
2618 Çün bildi kim olduğını Leylî
Ruhsârına ahdı eşk seyli
2619 Giryân dedi ey gözüm çerâğı
Vahşîlere el menümle yağı
2620 Sen men dedüğüm habîb imişsen
Derd-i dilüme tabîb imişsen
2621 Sensen dün ü gün dilümde zikrüm
Gönlümde olan hayâl ü fikrüm
2622 Ger tanıyabilmedüm revâdur
Mestem men ü mest işi hatâdur
2623 Kimse ki özinden ola gâfil
Bir özgeni bilmeğe ne kâbil
2624 Ol dem ki dimağa yetdi bûyun
Göz gördi şu‘â’-ı mâh-ı rûyun
2625 Cân bî-haber oldı akl şeydâ
Ten kıldı min ıztırâb peydâ
2626 Deryâ-yı tehayyüre olup gark
Ağyârdan etmedüm seni fark
2627 Ma‘zûr dut ey sanem bu hâlüm
Ta‘n eyleme verme infiâlüm
2628 Sensüz men idüm şikeste-hâtır
Yüz şükr sana yetişdüm âhir
2629 Gül-zâr-ı ümîdüm oldı sîr-âb
Yâ Rab bu hayâldür mi yâ hâb
2630 Ayş ü tarabum çerâğı yandı
Bahtum yuhudan meğer uyandı
2631 Ey dil ki ederdün âh ü nâle
Dâim nigerân olup visâle
2632 Ha devlet-i vasl u zevk-i dildâr
Bi’llâh dahi etme nâle-i zâr
2633 Ey dîde töküp sirişk-i gül-gûn
Her dem der idün ki hanı Mecnûn
2634 Manzûrûn olupdur ol semen-ber
Kıl makdemine nisâr gevher
2635 Ey cân ki çekerdün intizârı
Görmek dileyüp hemîşe yârı
2636 Yetdün ana gel çıh imdi tenden
Get yâra kes ihtilâtı menden
2637 Derdini der iken ol perî-zâd
Sûz ile bu şi‘ri etdi bünyâd
Bu gazel Leylî dilindendür
2638 Açmadı gönlüm felek tâ bağrumı kan etmedi
Kalmadı hurrem meni tâ zâr ü giryân etmedi
2639 Kılmadın yüz pâre bî-dâd ile pür-hûn gönlümi
Bu çemende gül kimi bir lahza handân etmedi
2640 Şükr kim verdi felek kâmum menüm nevmîd edüp
Şîve-i mihr ü mahabbetden peşîmân etmedi
2641 Derd yohdur kimsede yohsa tabîb-i feyz-i aşk
Kimde gördi derd kim ol derde dermân etmedi
2642 Sabr yohdur merdüm-i âlemde yohsa rûzgâr
Hansı müşkil işi tedric ile âsân etmedi
2643 Dutdı seyl-i âb-ı çeşmüm yer yüzin ammâ hoşem
Kim binâsın sabrumun ol seyl vîrân etmedi
2644 Aşk sevdâsında sûd ettüm metâ‘-ı vasl-ı dûst
Ey Fuzûlî cân veren cânâna noksân etmedi
Bu Mecnûnun nihâyet-i hayretidür
ve
Leylîden istiğna vü gafletidür
2645 Mecnûn dedi ay mana açan râz
Lutf ile kılan meni ser-efrâz
2646 Kimsen mana zâhir eyle adun
Bu bâdiyede nedür murâdun
2647 Cân tâzelenür fesâhatünden
Bu lehce-i pür-melâhatünden
2648 Hulkı hoş ü lafzı cân-fezâsen
Beyle görinür ki âşinâsen
2649 Bi’llâh ne diyârdan gelürsen
Ne râh-güzârdan gelürsen
2650 Ger lâle isen ne dağdansen
V’er sûsen isen ne bağdansen
2651 Şîrin şîrin tekellümün var
Hâl-i dilüme terahhumun var
2652 Bîgâneden ummazem bu hâli
Bir ülfetden değül bu hâlî
2653 Bîhûde değül bu gönlüm almak
Gelmek başum üzre sâye salmak
2654 Akl olsa idi menümle hem-râh
Ahvâlünden olurdum âgâh
2655 Gam gönlümi etmeseydi bî-tâb
Göz perdesi olmasaydı hûn-âb
2656 Gaflet halelinden ayrılurdım
Elbette kim olduğun bilürdüm
2657 Çün mende yoh ihtimâl-i idrâk
Sen söyle özün ki kimsen ey pâk
Bu gazel Mecnûn dilindendür
2658 Eyle ser-mestem ki idrâk etmezem dünyâ nedür
Men kimem sâkî olan kimdür mey-i sahbâ nedür
2659 Gerçi cânândan dil-i şeydâ içün kâm isterem
Sorsa cânân bilmezem kâm-ı dil-i şeydâ nedür
2660 Vasldan çün âşıkı müstağnî eyler bir visâl
Âşıka ma‘şûkdan her dem bu istiğnâ nedür
2661 Hikmet-i dünyâ vü mâ-fîhâ bilen ârif değül
Ârif oldur bilmeye dünyâ vü mâ-fîhâ nedür
2662 Âh u feryâdun Fuzûlî incidüpdür âlemi
Ger belâ-yı aşk ile hoşnûd isen gavgâ nedür
Tamâmî-i sühan
2663 Leylî dedi ey karîne-i rûh
Kâm-ı dil-i mübtelâ-yı mecrûh
2664 Müjde ki zemâne verdi kâmun
Doldı mey-i işret il câmun
2665 Müjde ki müyesser oldı maksûd
Sevdâ ile âhir eyledün sûd
2666 Müjde ki murâdun oldı hâsıl
Maksûda seni Hak etdi vâsıl
2667 Leylî menem ârzû-yı cânun
Kâm-ı dil-i zâr-ı nâ-tüvânun
2668 Müştâk-ı cemâl idün hemîşe
Muhtâc-ı visâl idün hemîşe
2669 Hâlâ ki müyesser oldı dîdâr
Taksîr ü teallül etme zinhâr
2670 Gör devlet-i vaslumı ganîmet
Gel yanuma kılma fevt-i fursat
2671 Dil nezr-i visâl-i kâmetündür
V’er cânum ise emânetündür
2672 Çün düşdi mecâlün etme ihmâl
Gel nezrüni dut emânetün al
2673 Ger haste isen menem tabîbün
V’er âşık isen menem habîbün
2674 Gel bezm-i visâle mahrem olgıl
Bir lahza menümle hem-dem olgıl
2675 Ver nergise lâle ile revnak
Reyhân-ı ter ile zîb-i zanbak
2676 Fîrûzeni et karîn-i yâkût
Kıl tûtiye kand-i nâbdan kût
2677 Peyvend-i gül eyle ergavânı
Hızra yetür âb-ı zindegânî
2678 V’er âşık-ı mübtelâ değülsen
Mecrûh-ı gam u belâ değülsen
2679 Taklîd ile gösterüp alâmet
Kılma özüni meni melâmet
2680 Bir akl ü firâset eyle peydâ
Ancak bizi etme halka rüsvâ
2681 Ey gül bu ana değül midür neng
Kim olmayasen menümle hem-reng
2682 Men arz edem âftâb-ı ruhsâr
Sen kılmayasen harâret izhâr
2683 Men câm dutam deyem ki gel al
Sen durmayasen ayağa fi’l-hâl
2684 Çoh tecribe kılmışem olur az
Ma‘şûkına âşık eylemek nâz
2685 İzhâr cemâlin eylemek gül
Bülbül görüp eylemek tegâfül
2686 Takrîb ile ol büt-i dil-ârâ
Bir turfe gazel hem etdi inşâ
Bu gazel Leylî dilindendür
2687 Ey kılan şeydâ meni menden bu istiğnâ nedür
Nişe sormazsen ki ahvâl-i dil-i şeydâ nedür
2688 Ger mana halk içre pervâ kılmasan ma‘zûrsen
Bu ki tenhâlığda kılmazsen mana pervâ nedür
2689 Sehldür gel bilmeyüp hâlüm terahhum kılmasam
Hâlümi bilmek tegâfül eylemek amdâ nedür
2690 Gül temennâsında derler bülbülün gavgâların
Çün güli gördükde kılmaz meyl bu gavgâ nedür
2691 Ol perî mutlak men-i rüsvâya kılmaz iltifât
Ey Fuzûlî bilmezem cürm-i men-i rüsvâ nedür
Bu Leylîye Mecnûnun istiğnâsıdur
ve
İsbât-ı safâ-yı imlâsıdur
2692 Mecnûn dedi ey büt-i perî-veş
Hâşâk-i zaîfe urma âteş
2693 Yandurmağuma yeter hayâlün
Yohdur mana tâkat-i visâlün
2694 Zinhâr getürme ey semen-ber
Âyîne-i ârızun berâber
2695 Bir zerreye kim vücûd yohdur
Âyîneden ana sûd yohdur
2696 Ol gün ki gözümde var idi nûr
Gözden yüzini yaşurdun ey hûr
2697 Hâlâ ki nezâren oldı müşkil
Durmak ne içün mana mukâbil
2698 Aşk etdi binâ-yı vaslı muhkem
Ma‘nîde meni senünle hem-dem
2699 Ref‘ oldı bu i‘tibâr-ı sûret
Hâşâ ki olam şikâr-ı sûret
2700 Lezzet ruh-i yâr-ı dil-sitândan
Cândur bulan ey dirîğ cândan