Abdülmecid'in fermanı (Ramazan 1256 - Ekim 1840)
"...Dımışk-ı Şam ve Rodos ceziresinde [adasında] bulunan Millet-i İsrailiyye'den bazı kesâdın [kimselerin] 'îd-i kebirleri [büyük bayramları] olan Hamursuz Bayramı'nda insan telef itmek [yok etmek, öldürmek] ve kanlarını isti'mal itmek [kullanmak] misillü haklarında vukû' bulan iftirâ" sonucunda, millet-i merkûmeden [yukarıda anılan milletten] bir takım kesânın [kişilerin] kavânîn-i mülkiyyemize [kanunlarımıza] muğayir [aykırı] olarak hapse ilga' olundukları ve bir çok eza ve cefaya giriftâr olarak bazısının telef ve helâk oldukları [öldükleri]" ancak, bu milletin din kitaplarını incelemiş olan uzmanların araştırmalarından Yahudilerin, dem-i beşeriye [insan kanı] şöyle dursun, dinsel inanışları nedeniyle, yenilebilen hayvanların kanından bile uzak durduklarını ve dolayısıyla söz konusu iftiranın herhangi bir dayanağı olmadığını belirterek kan iftirası'nın tamamen dayanaktan yoksun olduğunu vurgulamış ve "sâir teb'a-i Devlet-i Aliyyemiz misillü [Devletimizin diğer tebaası gibi] Gülhane'de kıraat olunan Hatt-ı Humâyunumuz mucibince himâyet-i kâmileye [tam korumamıza] mazhar olarak teb'a-i Saltanat-ı Seniyyemiz 'ıdâdından [Devletimiz fertlerinden] bulundukları müddetçe icrâ-yı âyin-i dîniyyeleri husûsunda [dini akidelerinin uygulanmasında] kimse tarafından müdahale vukû' bulmaması'nı [kimse tarafından rahatsız edilmemelerini] buyurmuştur."
Kaynak:
Telif durumu:
|
