İskendernâme/201-300
201. Her n’ireye katre giderse gider
Âkıbet kılur girü bahre güzer
202. Düriş olma katre-y-iken seng ü hâk
Kim kabûl eyleye sini bahr-i pâk
203. Ne küdûret varsa nefsüñden gider
K’idesin sâfî olup bahra güzer
204. Ger küdûretden olursañ hâk-vâr
Taş-ıla toprakda bulduñ hâr u zâr
DER-TAHRÎZ-İ MEYL BE-ÂLEM-İ KUDS TAHÂRET
205. Çünki Allâhuñ sen olduñ mazharı
Sen seni zînhâr sanma ser-serî
206. Nice k’ismu’llah mukaddemdür yakîn
Cümle esmâ-i sıfatdan iy karîn
207. Mazhar ol isme çü sensin bî-gümân
Bu mezâhirden mukaddemsin ayân
208. Rûhla evvel cism-ilesin âhirîn
Evvel âhir pes sen olursın yakîn
209. İşbu varlık yog-ıdı sen var-ıduñ
Ne hod âb u bâd u hâk ü nâr-ıduñ
210. Gitse bu varlık girü var olasın
Kuds ehli-y-le varup yâr olasın
211. İşbu cism ü sûret oldukda adem
Yog olam ben dahı diyü yime gam
212. Sûret-i hayvâniye irse halel
Hilkat-i rûhâniye ola bedel
213. Rûh ölmez ölecek tendür k’ölür
Ölicek ten rûh bâkîdur kalur
214. Sûret-i tenden çü hâli ola rûh
Dahı yig hil’at ola aña fütûh
DER-BEYÂN-I HÂL-İ RÛH BA’D-EZ MÜFÂREKAT-İ BEDEN
215. Varlıguñ her-dem tebeddülde yakîn
Girü sen sensin hakîkatde hemîn
216. Her nefes zâyil oluban bu vücûd
Yirine bir dahı virür feyz-i cûd
217. Gelmeye bu söz saña hergiz ba’îd
Okıduñs’âyetde “min halkın cedîd”
218. Pes bu nev’-i sûretüñ çünkim gide
Sâni’ anı dahı yig sûret ide
DER-BEYÂN-I ŞEREF-İ İNSÂN BER-MAHLÛKÂTİ
219. Ten duhânından çü sen dûr olasın
Şem’-vâr ucdan uca nûr olasın
220. Bir güneşden sır k’aña gün zerredür
Bir denizden k’aña ummân katredür
221. Kamu isme işbu ism ider zuhûr
Herbiri bundan alur peyveste nûr
222. Kamunuñ bu mazharı-durur yakîn
Pes ta’addüd yok u vahdetdür hemîn
223. Rûh-ı insânî ki oldur pâk-zât
Oldugı-y-çun mecma’-ı cümle-sıfât
DER-MEV’İZE VE TAHRÎZ BER-RAGBET BE-ÂLEM-İ KUDS
224. Hakdan ol-ımış halîfe bî-gümân
Âlem-i Gayb u Şehâdetde ayân
225. Sen dah’andan muktebessin dutma şek
Kamu nesne asla meyl itmek gerek
226. Cehd it pes k’iresin ol gül-şene
N’işe kalduñ bu dütünlü kül-hene
227. Oradansın aña eyle meyli sen
Hâtıruñda var-ısa hubbü’l-vatan
228. Jeng-i şehvetden iderseñ nefs pâk
Rûh-ı a’zâm gibi olduñ tâb-nâk
229. Sini andan ayıran işbu kafes
Sınsa sen Olsın ale’t-tahkîk pes
230. Pes gerek nefsüñi şöyle idesin
K’iresin aña çü bundan gidesin
231. Ger anuñ vasfı-y-ıla mevsûf olasın
Aña irişmeklige yol bulasın
232. İllet-i zamm oldı cinsiyyet ne şek
An’irem diyend’anuñ vasfı gerek
233. Pâklıkdur vasf’anuñ her aybdan
Bu sözi diñle ki geldi gaybdan
234. Diler-iseñ kim görine saña Zât
Cehd it kim gide senden bu sıfât
235. Her kimüñ kim var-durur aklında sahv
Kendüzini kendülikden ide mahv
236. Pâk olgıl tâ ki pâki bulasın
Şöyle mahv olgıl ki sen ol olasın
237. AHMEDÎ bildüñse key söz söyledi
Vahdetüñ sırrın saña keşf eyledi
238. Bu söze olsañ benefşe bigi sem’
Keşf-ile gül gibi olasın şem’-i cem’
239. Tefrika mahv ola cem’a iresin
Râst andan cem’-i cem’a iresin
DER-MEDH-İ HÂTEME’N-NEBÎNE MUHAMMEDİ MUSTAFÂ ALEYHİ’S-SELÂM
240. Hażret-i ‘izzetden olsun biñ selâm
Musţafâ’nuñ rûhına her-subh u şâm
241. Reh-ber-i ehl-i ţarîķat tâc-ı şer’
K’andan oldı dîne zâhir asl u fer’
242. ‘İlm bahri vü fezâyil mecma’ı
Luţfı kânı vü fęvâżıl menba’ı
243. Göñli anuñ mahzen-i esrār-ı Haķ
Rûhı anuñ mazhar-ı envâr-ı Haķ
244. Hem ezel mülkinde Fahr-i ‘Âlem ol
Hem ebedde enbiyâya hâtem ol
245. ‘Işķına oldı anuñ rûşen bu şem’
Belk’anuñ-çuñ intizâm oldı bu cem’
246. Çünki devletden başına urdı tâc
Aldı hândan bâc u ķayserden harâc
247. Şirk çirkinde boyanmışken bu hâk
Kılıcı suyından anuñ oldı pâk
248. Tarfetü’l-‘ayn içre çün tîz-i nazar
Kıldı bundan “Kābe-Kavseyn’e” güzer
249. Tutdı anda ķurb-ı “Ev-ednâ”yı ol
Buldı “Sübhâne’llezî esrâ”yı ol
250. Buluban “Sümme Denā”ya ol sebîl
“Lev-denevtü” diyü ķaldı Cebra’îl
251. Kıldı na’lînini tâc-ı ser felek
İtdi sürme ayaġı tozın melek
252. Gâh “Tâ-hâ” buldı geh “Yâ-sin” nidâ
Gâh “Elem neşrahleke” geh “Ve’d-duhâ”
253. Gâh anuñ hulķına didi Haķķ ‘Azîm
Geh Ra’ûf itdi anı vü geh Rahîm
254. Geh didi aña “Şefî’” ü geh “Nezîr”
Gâh “Şâhid” geh “Sirâc” ü geh “Beşîr”
255. Salţanaţla oldı halķuñ fahrı ol
Kendüzine fahr idindi faķrı ol
256. Çünki oldı himmeti anuñ ser-bülend
Hîç hışmet olmadı aña pây-bend
257. Gökde güneş hışmetine ķalmadı
Anuñ-ıçun yire sâye salmadı
258. İtmedi Firdevs bâgına nazar
Lâ-büd oldı vasfı “Mâ-zâge’l-basar
259. Hem sa’âdet hem kerâmet ehli ol
Hem hilâfet hem imâmet ehli ol
260. Cenkde hayli melâ’ik aña iş
“Mâ-remeyte iz remeyte”_ohına kîş
261. Dir “Etânî” Cebra’îl andan kelâm
Yir “Ebeytü inde Rabbî”den ta’âm
262. Ol-durur ol “Âlim-i ilme’l-yakîn”
Ol-durur ol “Rahmeten li’l-âlemîn”
263. Çil-sabâh u heşt-huld-i bî-misâl
Cüml ‘anuñ-çun bu söze hâ-mîm-dâl
264. Gitse andan nokta-i mîm-i hased
Ne kalur fikr eylegil “Bâki Ahed”
265. Çün nübüvvet zâhir itdi Mustafâ
Nesh old’anuñla şer’-i enbiyâ
266. Dîn anuñdur bâki-i edyân nedür
Hükm anuñdur hikmet-i Yûnân nedür
267. Rây-ı Yûnân mezheb-i Zerdüştdür
Felsefe-y-le şer’ püşt-â-püştdür
268. Felsefedür sifli bî-şek şer’-i arş
Şer’-ile arşa irişür ehl-i ferş
269. Rahmetin Hakkuñ dilerseñ AHMEDÎ
Hamd-ile zikr eyle dâyim Ahmed’i
DER-TAHRÎZ BE-İTBÂ VE MAHABBET-İ RESÛL
270. Dem anuñ adından ür peyveste pes
K’olasın ol ad-ıla îsî-nefes
271. Göñlüñi medhine it dürc-i le’âl
Kim ola kamu sözüñ sıhr-ı halâl
272. Sünnetin tut k’ehl-i devlet olasın
Şer’ine gir kim şefâ’at bulasın
273. K’ol nebî şer’ine her kim girmeye
Dünya vü ‘Uķbāda rahmet görmeye
274. Yâ-Resûl ‘Allah nazar itgil baña
Kim şefâat isteyü geldüm saña
275. Olsa ‘âsîye şefâat mültahık
Cümle ‘âsîlerden uş ben müstahık
DER-ŞEFÂAT-CÜSTEN EZ-RESÛL ALEYHİ’S-SELÂM
276. Bini iste kim günâhum çok-durur
Arada bir hayr işüm yok-durur
277. Olmaz işde geh yügüre geh yile
Virmişem ‘ömrümi ney bigi yile
278. Şimdi uş zâr u peşîmân olmışam
N’eyleyeyüm diyü hayrân kalmışam
279. Ne siyeh-kâram ki işüm yazmışam
Defterümi kara dîvân yazmışam
280. Sen var-iken ben kime yalvarayum
Kapuñı ķoyup n’ireye varayum
281. Çünki sensin pes Şefî’ü’l-Müznibîn
Ben şefâat senden isderem hemîn
282. Dut elümi kim ayakdan düşmişem
Hem nedâmet odına dutışmışam
283. Tâ getürdüm kapuña mihr ü vidâd
Sıdk u ihlâs-ıla hüsn-i i’tikād
DER-BEYÂN-I HAKİKAT-İ NUTK Kİ BÎ-HARF Ü SAVTEST
284. İy sehün-dân gel ki söz söyleyelüm
Hûb ma’nîler beyân eyleyelüm
285. Gerçi söz oldur ki bî-kâm u zübân
Ola ma’nî ehli katında ayân
286. Ol degül söz kim ola ol savt u harf
Belki savt u harf olupdur söze zarf
287. Söz eger bu savt ola vü harf pes
Bî-şek insân ola tûtî dahı pes
288. Harf ü savtı söz sanursañ cehl ola
Harf-ıla savta kalan nâ-ehl ola
289. Lîki çün söz lafz-ıla sûret bulur
Hem ma’ânî tercümânı lafz olur
290. Pes sözi hoş-lafz-ıla_idelüm beyân
K’ola san’at ehli kim olur ayân
291. Müşg ü anber-bîz idüp hâmeyi
Nakş kılalum SİKENDER-NÂME’Yİ
DER-TAHALLUS-I KİTÂB
292. Her sözi anda mülahhas idelüm
AHMEDÎ adına mahlas idelüm
293. Gevher-i fazlı sunalum fâzıla
Zâde-i aklı virelüm âkıla
294. Ucdan uca araduh bu âlemi
Bulmaduh ehl-i kerem bir âdemi
295. Kim kerem ehli kimi ölmiş-durur
Kimi yoklıkdan nihân olmış-durur
296. Âdemî yirini dutmışdur sibâ’
Kime lâyık ola bu zîbâ-metâ’
297. Bû kerîmedür ü hem bintü’l-kerîm
Nicesi küfv ola buña her le’îm
298. Söz çü a’tı’l-kavsi bârîhâ ola
AHMEDÎ ‘yedür bu kim lâyık gele
299. Pes anuñ hıcrında gerekdür bu bikr
Dahı dürlü yok-durur bu işde fikr
300. Aña lâyık bu kim oldur ol Kerîm
Kim saçar halka zer ü dürr-i yetîm