Yâr-ı Muhayyel
Her nazrası hulyâ gibi mahmûr-ı perişan
Her nefhası bir bûse-i kalbî gibi nûşîn,
Her handesi bir va'd-i telâkî gibi şirin,
Bir lüknet-i kalbiyye gibi her sözü lerzân...
Söz söyler iken kendisi aldanmalıyım ben:
Açmış varak-ı nâmütenâhî-i semâyı,
Bulmuş orada rûh-ı melûl-i üdebâyı
Bir gizil melek şi'r okuyor sanmalıyım ben.
Bir tavrı ile etmeli dilhâhını ta'yîn;
Eyler gibi eşyâ-yı muhîtîyeyi telsîm,
Söz söyler iken etmeli sîmîn eli takdîm
Her gevher-i lâfzî ile bir bûse-i sîmîn.
Birdenbire bir bâd-ı rebîî gibi mesrûr,
Birdenbire bir dul gibi... Öksüz gibi mahzûn,
Bir saniye sonra yine güller gibi memnun,
Bir saniye sonra yine şair gibi meftûr...
Gâh olmalı bâzîçesi bâd-ı hevesâtın:
Kuşlar, kelebekler gibi envâra şitâbân;
Gâh olmalı bir haste-i leb-beste-i hırmân,
Gizlenmeli pür zulmetine leyl-i hayatın;
Gâh eylemeli rûhumu bir bâl-i hafiyle
Bir 'âlemi vecdin leb-i enhârına îsâl;
Gâh etmeli âsûdegî-i kalbimi ihlâl
Bİr zemzeme-i bâd-ı lezîz-i şegafıyle;
'Âsab-ı samimiyyesini etmeli tehzîz
Bir sarsar-ı nâkabil-i teskîn gibi bir âh;
Bir şûhi-i uryân kesilip etmeli nâgâh
Hîzâb-ı hevesle dil-i meftûnumu lebrîz
Gâh olmalı bir tâir-i nâim gibi sâkin,
Bir kalb-i kebûter gibi mahmûr-ı terennüm,
Sînemde düşüp kalmalı bîtâb-ı tekellüm,
Olmuş gibi bir gaşy-ı samîmîye mukârin.
Hissetmeli ruhum bütün ezvâk-ı bahârı
Ben her şeb onun gögsüne va'z-ı ser edince;
Bir lafz-ı dilâşûbunu nagâh işitince
Duydum gibi zannetmeliyim lahn-ı hezârı.
En gamlı zamânımda benim etmeli izhâr
Çeşmânı siyehberg-i hayâlimde semâlar;
Baktıkça ona görmeliyim ben ki parıldar
Ufk-ı şeb-i rûhumda bir âyîne-i nevvâr.
Eş'ârıma bahşetmeli bir lerze-i rûşen
Îsar ederek hâle-i ilhâmını gâhî;
Sevk eyleyerek nâhun-ı gülfâmını gâhî
Fekketmeli bir şehka-i hûnîn yüregimden.
Kâri'lerimin rûhunu titremeli şi'rim:
Gâh olmalı bir âh-ı tahassür gibi lerzân,
Gâh olmalı bir dem'a-i şâdi gibi rîzân,
Her şi'rimi bir hâli onun olmalı mülhem.