Tevfik Fikrete
.jpg)
-Rübâb-ı Şikeste İçün-
Ey münkir-i müstehzî-i ziştî,
Pîşimde kitabın, o penâgâh-ı melâhet..
Açtın bize bir bag-ı behiştî
Gayyâ-yı hakâyıkta yanarken beşeriyyet!
Destinle uzattım şu harâbât-ı bükâta
Bir câm-ı şafakrengi tebessüm,
Döktün fem-i mahrûr-ı nemîdan-ı hayâta
Bir cür'a-i shabâ-yı terahhum!
Her zemzeme-i seyl-i dehâdan
Verdin bize bir lücce-i mevvâce-i aheng!
Kurdun bize ânât-ı ziyâdan
Hissiyyet-i ebkâr ile âreste bir çeng!
Yaptın bize kalbî vü zekî fırtınalardan
Bir fülk-i ziyâpûş-ı nezâhat;
Ummân-ı sürûdunla nihân kaldı nazardan
Sâhildeki eşvâk-ı hakîkat!
Ey ş'air-i pürdag u elem, ey
Nev'-i beşerin 'aşık-ı mahrûr-ı derûnu,
Rûhun bize nakş etti peyapey
Elvah-ı samîmiyye-i âlâm-ı kurûnu!
Tevfik, eserin felsefenin levha-i ye'si,
Bir ma'kes-i efgan-ı maâşir,
Ulviyyeti baş döndürecek bir şeb-i hissî,
Bir füshat-ı ümmid ü elemdir.
Şi'rin bütün elhân-ı maâni sıfatında
Bir girye-i hemşîre-i millet!
Bir hâle-i dilcû-yı sükûtun vasatında
Feryâd u sürûr-ı ebediyyet!
Ş'air, şeb-i eb'âd u zekâdan
Eş'âra bir âheng-i hayât ettin iâre;
Ey mâh-ı elem, ufk-ı bükâdan
Tarih-i hayâlâtımızı ettin inâre!