Tûhfe-i Reb'iî

Bînihâyet, mâî bir yelpâze tarzında semâ
Nefh ü neşr eyler cihâna bir emelperver hayat;
Şimdi bir havz-ı müzehherden nişandır kâînat
Kim o havz üstünde titrer en mu'anber bir hevâ!

Pâk u şîrîn nevâzişten mülâyim bir ziyâ
Bezl eder eşbâh-ı arza bir semenfâm iltifât;
'Âlem olmuş sanki bu cünbüşgeh-i sâf-ı benât,
Bir küşâyişhâne-i tâbende sertâk-ı bahâ!

Sünbülî hisler ile, mahmûr rü'yâlar ile,
Mûnis ü ma'sûm u hâbâlûd sevdâlar ile;
«Aglama, artık unut!» der herkese bir hoş peyâm;

Gönlüme ancak verir, her yıl beş on gün nevbâhar
Bir vefâsız tesliyet, bir arzû-yı bîkarar,
Bir yeşil ümmîd içinde bir hayâl-i gonce fân!

Cenab Şehabeddin