20
Tanrılar arasında geçen, fakat mevzuu insanlığın kurtuluşu olan bu trajedinin uyandırdığı havanın esrarı muhayyilemizi öyle sıkı bir surette sarar ki, trajedinin başlangıcında Prométhée'nin duyduğumuz cismî ıztıraplarını âdeta unutur; onun ruhi ıztıraplarına iştirak ederek onunla beraber yükseliriz.
Hermès gelir gelmez Prométhée'ye bildiği sırrı söylemesini emreder, O Zeus'ün habercisi olmakla mağrurdur. Sahnenin sonunda ise gurur Prométhée'nin, hazmedemediği mahviyetse Hermès'la sıralanmış, öyle canlı bir şekilde ifade edilin payı olur. Bu tahavvül öyle kuvvetle ifade edilmiştir ki hayran olmamak kabil değildir. Hulâsa edeyim:
Prométhée zincirde'nin en büyük meziyeti hayalimizi fevkalâde bir âlemde yaşatması, gözümüzün önünde harikulâdelikler yaratması, bizde korku, acıma ve bilhassa hayranlık duygularını canlandırmasıdır. Bütün bunlar öyle insicamla sıralanmış, öyle canlı bir şekilde ifade edilmiştir ki bu şaheseri beğenmemek kabil olmaz.
Prométhée zincirde'ye hâkim olan fikre gelince bu istibdatla hürriyetin mücadelesidir.
Trajedinin bünyesi bir vaziyeti ifade etmesi, âdeta bir şahsı tebarüz ettirmesi; aynı zamanda bir başlangıç ve bir sondan ibaret bulunması itibariyle ilk Yunan trajedisinin en parlak nümunelerinden biri olduğunu göstermektedir.
